Ontdek de schoonheid van de traditionele Japanse schilderkunst

Artistieke kringen over de hele wereld waarderen en koesteren de vormen van Japanse beeldende kunst, een kunst die vele eeuwen geleden begon. En de redenen liggen voor de hand, aangezien de kunst zelf zowel technisch spectaculair als gewoon voortreffelijk is. Het kan ook enigszins te wijten zijn aan de opmerkelijke geschiedenis van de klassieke Japanse kunst. En vandaag concentreren we ons op de traditionele Japanse schilderkunst.

De beweging van "Nihonga", of de Japanse schilderkunstbeweging dateert uit de late 19e en vroege 20e eeuw. Het is een bijzondere kunstvorm omdat de processen en stoffen die in de schilderijen worden gebruikt, voortkomen uit ongeveer duizend jaar traditionele praktijken en technieken. Deze rijke ervaring komt voort uit het feit dat Japanse schilders op meerdere momenten in de tijd uitsluitend in dialoog waren met het verleden van hun eigen land. Op andere momenten hadden de schilders de mogelijkheid om in contact te komen met de westerse cultuur of met China. Deze dialogen resulteerden in verbluffende veranderingen in de stijl van deze traditionele schilderijen.

Binnen het domein van de traditionele Japanse kunst blijven werken met een kleine externe impact en foto's met de duidelijke invloed van andere culturen evenzeer gekoesterd. Dus, hier is onze gids voor traditionele Japanse kunst die je zal helpen een idee te krijgen waarom Japanse schilderijen zo'n eervolle positie innemen in de chronologie van de kunst.

Klassieke Japanse kunst omvat meerdere artistieke campagnes, inclusief maar niet beperkt tot de schilderstijlen Yamato-e, Kanō en Nihonga. Deze stijlen hebben gemeenschappelijke thema's en een daarvan is de natuur, een zeer populair thema in de traditionele Japanse kunst. Je hebt tot nu toe waarschijnlijk landschappen en mensen die op het veld werken en andere natuurlijke activiteiten op schilderijen gezien. Ook het gebruik van historisch onderscheidende stoffen en perspectieven is populair. De oude Japanse filosofie is sterk beïnvloed door alle bovengenoemde traditionele stijlen. U kent waarschijnlijk het concept van "wabi-sabi", nou, dit is een combinatie van schoonheid en natuurlijke veroudering, gemaakt van klassieke Japanse kunstwerken. Niet alleen dit, maar ook 'yūgen', het ideaal van subtiliteit en gratie.

In werkelijkheid blijven veel schilderijen uit de traditionele Japanse canon een van de meest bekeken schilderijen aller tijden. Er zit dus niets anders op dan de prachtige stijlen van Yamato-e, Kanō en Nihonga te verkennen om de schoonheid van klassieke Japanse kunst te proeven.

Yamato-e

De yamato-e-beweging begon toen Japan zijn handelsbetrekkingen met China beëindigde. Japanse kunstenaars trokken in die periode dan ook naar hun eigen beschaving voor iets onaangeroerd: stimulatie. Vanaf dat moment bleef de yamato-e-stijl beroemd tijdens de Kamakura-periode (1185 tot 1333). Toen Japan de zaken en handelsbetrekkingen met China hervatte (Muromachi-periode - 1392-1573) ontmoette deze schilderstijl zijn verval.

De yamato-e-stijl wordt echter gekenmerkt door een wending naar Japanse invloeden, en enkele van de sterkste thema's zijn die welke verband houden met de vier seizoenen van het land. Wat meer is, er zijn toespelingen op de Japanse geschiedenis en literatuur in deze schilderijen en veel van hen tonen zachte, glooiende heuvels binnen Japanse locaties. Tijdens de Kamakura-periode breidde yamato-e zich uit met scènes van boeddhistisch toezicht. Zo toont het 'Geïllustreerde leven van Shinran' momenten uit het leven van de Japanse monnik Shinran.

Kano

Masanobu gebruikte de Chinese schilderstijl die populair was in de grote Zen-tempels van zijn tijd. Maar zijn kleinzoon, Kano Eitoku, ontwikkelde de stijl in de 16e eeuw, net als het Tokugawa-shogunaat in de 17e eeuw. Dit shogunaat werd ook wel de Edo-periode genoemd, aangezien het regeerde tijdens Edo. Maar de Kanō-beweging vervaagde tegen het einde van de 19e eeuw.

De vroege Kanō-stijl toont Chinese onderwerpen, landschappen en zen-patriarchen. Maar de stijl veranderde in de loop der jaren en kreeg ook verschillende patronen die populaire Japanse symbolen oproepen. Later schilderde Kano Eitoku schermen en schuifdeuren met een focus op grote figuren, dieren en de natuur. Zijn doel was om energie en kracht op te wekken, en zoals je kunt zien in 'The Folding Screen Painting Of Chinese Lions', bloeide hij.

Nihonga

Nihonga betekent letterlijk 'Japanse schilderkunst'. Dus kunstenaars, kunsthistorici en creatievelingen die nieuwsgierig waren naar kunst, begonnen de term "Nihonga" te gebruiken tijdens de Meiji-periode (oktober 1868 - juli 1912) en breidden Japan voor het eerst in eeuwen uit naar externe invloeden. Op dit moment werd de term gebruikt om traditionele Japanse schilderijen te scheiden van schilderijen met westerse invloeden die bekend staan als 'yōga'. Maar vandaag beweren sommige onderzoekers dat "Nihonga" alle traditionele Japanse schilderijen bevat. Andere kunstexperts onderscheiden het van andere soorten op basis van de stoffen die de kunstenaars hebben gebruikt.