Ανακαλύψτε 5 αξιόλογες γυναίκες καλλιτέχνες του σουρεαλισμού

Οι πρώτοι Γάλλοι σουρεαλιστές γοητεύτηκαν από το υποσυνείδητο μυαλό. Έβλεπαν τις γυναίκες ως πηγές καλλιτεχνικής έμπνευσης, αν και λίγοι τις είδαν ως καλλιτέχνες από μόνες τους αρχικά. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν στην ίδρυση του σουρεαλιστικού κινήματος όταν ο ποιητής André Breton δημοσίευσε το Σουρεαλιστικό Μανιφέστο το 1924, το οποίο όριζε τον Σουρεαλισμό ως χρήση αυτόματης γραφής και ερμηνείας ονείρων για ελεύθερη πρόσβαση στις υποσυνείδητες σκέψεις.

Ωστόσο, ήταν αναπόφευκτο ότι οι γυναίκες θα έλκονταν από τον σουρεαλισμό και τα επαναστατικά του ιδανικά της αμφισβήτησης του ορθολογισμού και της ανάμειξης της πραγματικότητας με τη φαντασία. Μερικές γυναίκες ασχολήθηκαν με τον σουρεαλισμό μέσω σχέσεων με άντρες σουρεαλιστές, ενώ άλλες τον ανακάλυψαν ανεξάρτητα. Καθώς οι διεθνείς σουρεαλιστικές εκθέσεις εξάπλωναν το κίνημα, περισσότερες γυναίκες στο εξωτερικό αντιμετώπισαν επίσης τον σουρεαλισμό.

Μέσα σε λίγα χρόνια, οι γυναίκες είχαν γίνει ενεργοί συμμετέχοντες στον σουρεαλισμό. Έδειξαν τους πίνακές τους, τις φωτογραφίες, τα κολάζ, τα γλυπτά και τα σχέδια μόδας τους σε ομαδικές σουρεαλιστικές εκθέσεις. Οι κορυφαίοι σουρεαλιστές έγραψαν επίσης εισαγωγές για καταλόγους γυναικείων σόλο καλλιτεχνικών παραστάσεων, καλωσορίζοντας τις στον στενό κύκλο.

Meret Oppenheim

Ο Meret Oppenheim είχε μια μοναδική ικανότητα να παίρνει καθημερινά αντικείμενα και να τα εμποτίζει με παράξενη αλλοκοσμία μέσω απλών μεταμορφώσεων. Δημιούργησε ένα χρυσό σετ δαχτυλίδι με έναν αστραφτερό λευκό κύβο ζάχαρης αντί για πολύτιμο λίθο. Στο «My Nurse» από το 1936–37, τακτοποίησε δύο ψηλοτάκουνα παπούτσια σε μια πιατέλα σαν ψητό πουλερικό, με τα πόδια τους δεμένα με σπάγκο. Το πιο διάσημο, έβαλε ένα φλιτζάνι τσαγιού, ένα πιατάκι και ένα κουτάλι με γούνα για το κομμάτι της "Object" του 1936, το οποίο έχει γίνει ένα από τα πιο εμβληματικά σουρεαλιστικά γλυπτά.

Η Oppenheim εντάχθηκε στον κύκλο των σουρεαλιστών μετά τη μετεγκατάστασή της από τη Βασιλεία στο Παρίσι το 1932, όπου γνώρισε προσωπικότητες όπως ο Man Ray. Εργάστηκε στη συναρμολόγηση, τη ζωγραφική, τη σχεδίαση επίπλων και πολλά άλλα, μερικά συνεργαζόμενα με την Elsa Schiaparelli. Ενώ η Oppenheim έδειξε την ικανότητα του σουρεαλισμού να ανατρέπει τις λογικές προσδοκίες, αντιπαθούσε τις περιοριστικές ταμπέλες για την πολύπλευρη δημιουργική πρακτική της.

Ντόρα Μάαρ

Η Ντόρα Μάαρ δεν αναγνώρισε ποτέ το παράξενα όμορφο πλάσμα που εμφανίζεται σε μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες της, το "Père Ubu" από το 1936. Αποτελεί την επιτομή της σύντηξής της με το παράξενο και το όμορφο, αν και κάποιοι εικάζουν ότι απεικονίζει ένα έμβρυο αρμαντίλο. Το "Père Ubu" παρουσιάστηκε σε τρεις από τις έξι σουρεαλιστικές εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε η Maar κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930.

Ενώ επιδίωκε επίσης την εμπορική φωτογραφία, η Maar μετακινήθηκε στους σουρεαλιστικούς κύκλους. Σπούδασε με τη Jacqueline Lamba στο Union Centrale des Arts Décoratifs στο Παρίσι και έγινε φίλη με φωτογράφους όπως ο Man Ray και ο Lee Miller. Στο στούντιο της φωτογράφισε φιγούρες όπως η Meret Oppenheim και η Frida Kahlo. Ήταν επίσης η ερωμένη και η μούσα του Πάμπλο Πικάσο για σχεδόν μια δεκαετία.

Λεονόρ Φίνι

Ο Leonor Fini έλκονταν από θέματα μεταμόρφωσης, ρευστότητας και αμφισημίας, συχνά απεικονίζοντας υβριδικές μορφές ανθρώπου/ζώου όπως σφίγγες. Στο "The Shepherdess of the Sphinxes" του 1941, ζωγράφισε φανταστικά πλάσματα που ήταν μισή γυναίκα, μισό λιοντάρι που οδηγούσε μια υπερμεγέθης Αμαζόνα με μια χαίτη από μαλλιά - συνδυάζοντας τον υπερρεαλισμό με την καθαρή φαντασία.

Η Φίνι χρησιμοποίησε δημιουργικά το σώμα της και την γκαρνταρόμπα της, ντυμένη με περίτεχνα κοστούμια και σκόπιμα σκισμένα ρούχα που είχε φωτογραφίσει η Ντόρα Μάαρ και ο Λι Μίλερ. Ενώ το στυλ της είχε απήχηση στην εξερεύνηση των κρυφών συνδέσεων από τον σουρεαλισμό, δεν ταυτίστηκε πλήρως ως σουρεαλίστρια λόγω των ανδροκρατούμενων στάσεων του κινήματος. Ο ανοιχτά αμφιφυλόφιλος Φίνι αντιπαθούσε τον σοβινισμό και την ομοφοβία του Μπρετόν.

Ρίτα Κερν-Λάρσεν

Η Rita Kernn-Larsen ήταν μια από τις λίγες γυναίκες που συμμετείχαν ενεργά στο διεθνές σουρεαλιστικό κίνημα κατά τη διάρκεια της ακμής του. Γεννημένη στη Δανία, ήταν μέλος του Δανικού Σουρεαλιστικού κύκλου τη δεκαετία του 1930 και εξέθεσε πίνακες ζωγραφικής γεμάτους μνήμη, όνειρα και φανταστικά αντικείμενα με σουρεαλιστές στην Κοπεγχάγη, το Όσλο, το Λουντ και το Λονδίνο, καθώς και στη Διεθνή Σουρεαλιστική Έκθεση του 1938 στο Παρίσι.

Η Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ συνάντησε τον Κερν-Λάρσεν στο Παρίσι και της έδωσε μια σόλο έκθεση στη γκαλερί της στο Λονδίνο, Guggenheim Jeune, το 1938. Οι 36 πίνακες περιελάμβαναν το Know Thyself από το 1937, μια αυτοπροσωπογραφία που εξερευνά το θέμα της femme-arbre με ένα στέλεχος που διακλαδίζεται σε φύλλα που μοιάζουν με χείλη. Ο Kernn-Larsen κατασκεύασε πλαίσια που ενσωματώνουν αντικείμενα που βρέθηκαν, όπως ένας πάσσαλος που προεξέχει από μια γλάστρα.

Ρεμέδιος Βάρο

Σε οικείους πίνακες που απεικονίζουν μια εναλλακτική πραγματικότητα με προσεγμένες μικροσκοπικές λεπτομέρειες, ο ισπανικής καταγωγής Remedios Varo φιλοτέχνησε έναν ιδιότυπο μαγικό κόσμο. Ζώα, φυτά, άνθρωποι και μηχανές συνδέονται μεταξύ τους στα οράματα της Varo, όπου κάθε φιγούρα ενσάρκωσε το χαρακτηριστικό πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς, τη μακριά μύτη, τα πυκνά μαλλιά και τα αμυγδαλωτά της μάτια. Ενσωμάτωσε επίσης τη σουρεαλιστική τεχνική της δεκαλκομανίας, μεταφέροντας εικόνες μεταξύ των επιφανειών απλώνοντας μελάνι ή μπογιά και πιέζοντας με φύλλο ή χαρτί για να δημιουργήσει οργανικά σχέδια.