Ποιος ήταν ο Giuseppe "Nino" Farina;

Σήμερα ρίχνουμε μια εις βάθος ματιά σε έναν από τους πρώτους σπουδαίους αγώνες της Formula 1. Ο Giuseppe "Nino" Farina ήταν ο πρώτος νικητής του εμβληματικού πλέον αγωνιστικού αθλήματος και ζει στις μνήμες των θαυμαστών που παίρνουν το άθλημα στα σοβαρά. Ενώ υπάρχουν λίγα ονόματα που έχουν ανέβει σε επίπεδα φήμης που ξεπερνούν τον κόσμο της Formula 1, ο πρώτος νικητής από όλα δεν είναι ανάμεσά τους. Λίγοι άνθρωποι δεν είναι εξοικειωμένοι με ονόματα όπως οι Niki Lauda, Nelson Piquet, Ayrton Senna και Michael Schumacher, αλλά ο Giuseppe παραμένει σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένος. Παρόλα αυτά, ο μεγάλος Νίνο είναι ο παππούς όλων και αξίζει μια θέση στις καρδιές όλων των αληθινών οπαδών της Formula 1.

Διάσημες νίκες

Το πιο διάσημο από όλα είναι η πρώτη του θέση στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula της FIA το 1950, αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη ή η τελευταία του νίκη. Ήταν, ωστόσο, προορισμένο να είναι ο μοναδικός του τερματισμός στο βάθρο στην πίστα της Formula 1. Ο σπουδαίος Ιταλός κατείχε χώρο στα βάθρα από την 3η θέση του στο Coppa Principessa di Piemonte το 1933 οδηγώντας μια Alfa Romeo 2300. Πολλές από τις μεγαλύτερες νίκες του προορίζονταν να είναι στην ομάδα της Alfa Romeo, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης του θέσης το 1950 στο εναρκτήριος διαγωνισμός Formula 1. Η πρώτη του θέση ήρθε την επόμενη χρονιά το 1934 και θα συνέχιζε να καταλαμβάνει σταθερά θέσεις στο βάθρο τις επόμενες δύο δεκαετίες μέχρι την αποχώρησή του το 1955.

Πρώιμη Ζωή

Ο Νίνο γεννήθηκε σε μια ευκατάστατη οικογένεια που του έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθεί με το άθλημα που επρόκειτο να είναι το πάθος της ζωής του σε νεαρή ηλικία. Ο πατέρας του Giovanni Carlo Farina ίδρυσε μια επιτυχημένη εταιρεία κατασκευής πούλμαν που επέτρεψε στον Nino να αρχίσει να οδηγεί οχήματα σε ηλικία μόλις 9 ετών. Η οικογένειά του περίμενε ότι θα συνεχίσει στην αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά η αγάπη του για τους αγώνες ήταν πολύ δυνατή. Όταν ήταν 16 ετών ο αγαπημένος του θείος Πίνιν του επέτρεψε να καβαλήσει κυνηγετικό όπλο μαζί του σε έναν αγώνα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Σε ηλικία 19 ετών, μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο θερμόαιμος νεαρός πρωταθλητής έλαβε μέρος στην πρώτη του αγωνιστική διοργάνωση αλλά έπεσε εκτός ανταγωνισμού. Η ιδέα να εγκαταλείψει το άθλημα δεν μπήκε ποτέ στο μυαλό του ωστόσο και η αλόγιστη οδήγηση έμελλε να παραμείνει χαρακτηριστικό της επαγγελματικής του καριέρας. Ο νεαρός διέπρεψε στο σχολείο τόσο ακαδημαϊκά όσο και αθλητικά και αποφοίτησε με διδακτορικό στη Νομική από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο.

Άνοδος στη φήμη

Ενώ ήταν ακόμη στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, ο Νίνο αγόρασε ένα αυτοκίνητο Alfa Romeo μόνο για να το τρακάρει και να σπάσει τον ώμο του στην ανάβαση Aosta-Gran San Bernardo Hillclimb το 1925. Εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε να προσπεράσει τον πατέρα του. Τίποτα δεν μπορούσε να μειώσει τον ενθουσιασμό του, ωστόσο, και ο νεαρός συνέχισε να αγωνίζεται, με την Alfa Romeo και τη Maserati μέχρι τις δεκαετίες του '20 και του '30. Στις αρχές της δεκαετίας του '30, η αφοσίωσή του άρχισε να αποδίδει καρπούς. Σημείωσε την πρώτη του θέση στο βάθρο (3η θέση) το 1933 και η πρώτη του νίκη στο βάθρο ήρθε το 1934.

Αργότερα χρόνια

Αν και ο Νίνο αγωνίστηκε με επιτυχία για άλλα 5 χρόνια, ένα μοτίβο είχε ήδη διαμορφωθεί. Η προσπάθειά του να κερδίσει με οποιοδήποτε κόστος, σε συνδυασμό με την αφοβία του στην πίστα σήμαιναν ότι εμπλεκόταν τακτικά σε ατυχήματα. Μόλις 8 ημέρες μετά τη νίκη του στη F1 το 1950, συμμετείχε σε ένα pile-up στο Μονακό. Το 1953 ενεπλάκη σε μια τραγωδία στην Αργεντινή. Οι θεατές είχαν ελεύθερη πρόσβαση στην αγωνιστική διαδρομή και όταν ο Νίνο λοξοδρόμησε για να αποφύγει ένα νεαρό αγόρι να διασχίσει την πίστα, όργωνε στο πλήθος. Επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της υπεκφυγής του με πολλούς άλλους τραυματίες.

Το 1953 έσπασε το δεξί του χέρι σε μια σύγκρουση και το 1954 υπέστη σοβαρά εγκαύματα αφού το αυτοκίνητό του τυλίχθηκε στις φλόγες στο Grand Prix της Μόντσα. Πέρασε 20 ημέρες στο νοσοκομείο και ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που άρχισε να χρησιμοποιεί μορφίνη για να απαλύνει τον συνεχή πόνο των τραυματισμών του. Η τελευταία του συμμετοχή ήταν στο Indianapolis 500 το 1957.

Η κληρονομιά του Νίνο

Ο Νίνο ήταν διάσημος για την απερίσκεπτη οδήγησή του, η οποία ήταν συναρπαστική, αλλά προκαλούσε ανησυχία ακόμη και σε άτομα όπως ο Enzo Ferrari, ο οποίος αργότερα ισχυρίστηκε ότι πάντα ανησυχούσε για αυτόν στην πίστα. Μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Νίνο έγινε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στο εμπόριο αυτοκινήτων, αλλά ποτέ δεν έχασε την αγάπη του για τους αγώνες. Πέθανε ενώ οδηγούσε μέσα από τις Άλπεις για το Γαλλικό Γκραν Πρι του 1966, χάνοντας τον έλεγχο του οχήματός του και πέφτοντας σε έναν τηλεγραφικό στύλο. Ίσως, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στην πίστα, θα μπορούσε να είχε αγωνιστεί μερικά χρόνια ακόμα και να κερδίσει μερικούς ακόμη τίτλους. Αλλά θα ήταν ένας τόσο συναρπαστικός οδηγός για να τον παρακολουθήσετε; Είναι δύσκολο να απαντήσω. Όποιες κι αν είναι οι σκέψεις σας, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να θυμηθούμε έναν πρώιμο σπουδαίο ενός από τα πιο συναρπαστικά αθλήματα υψηλής ταχύτητας στον κόσμο.