De tentoonstelling van Karl Lagerfeld in de Met toont de opmerkelijke visie van de ontwerper

Boven de vermelding van "Karl Lagerfeld: A Line of Beauty", stelt een citaat stoutmoedig vraagtekens bij het idee dat mode niet thuishoort in een galerie. Dit brutale aforisme, gesmeed door de overleden Duitse ontwerper zelf, wordt ongetwijfeld weerlegd tijdens de verfrissende show van het Costume Institute, georganiseerd door het Metropolitan Museum. De tentoonstelling gaat open voor het publiek op 5 mei en loopt tot 16 juli en gaat dieper in op Lagerfelds minutieus gecomponeerde, meer dan levensgrote persoonlijkheid, uitgaande van de inherente tegenstrijdigheden.

Zoals Max Hollein (directeur van de Met) aangaf, belicht de tentoonstelling vooral de ontwerpen. Opmerkelijke aanwezigen zoals Anna Wintour en Amanda Harlech, een langdurige medewerker van Karl Lagerfeld, die als creatieve adviseurs voor "A Line of Beauty" dienden, waren daar ook aanwezig. Het belangrijkste is om een glimp van Karl's persoonlijkheid te geven, terwijl je je concentreert op zijn ontwerp en artistieke bijdragen. Lagerfeld bekleedde een onderscheidende positie in de mode-industrie en leidde tegelijkertijd Fendi, Chanel en zijn eigen gelijknamige label gedurende vele jaren. Daarnaast werkte hij samen met Chloé, Patou en verschillende merken voor de massamarkt. Wat u over de tentoonstelling moet weten, is dat de organisatoren een duizelingwekkende tienduizend stukken hebben overwogen en er uiteindelijk ongeveer 200 hebben geselecteerd om tentoon te stellen. Hoofdconservator Andrew Bolton stelde de tentoonstelling vakkundig samen en koos ervoor om deze thematisch te organiseren in plaats van per modehuis of chronologie. De thema's omvatten romantische, militaire, ambachtelijke en mechanische inspiraties. De tentoonstelling haalt inspiratie voor de titel en structuur uit het boek van William Hogarth uit 1753, "The Analysis of Beauty." Lagerfeld, een polymath met een vraatzuchtige honger naar kennis, inclusief tekenen en historisch begrip, heeft bijgedragen aan dit intellectuele en tot nadenken stemmende concept. Het resultaat is echter niet overdreven cerebraal, maar straalt eerder een gevoel van vreugde uit. Zelfs de meest toegewijde volgers van Lagerfeld zullen de tentoonstelling verlaten met een diepgaand begrip van het werk van de ontwerper.

De minimalistische scenografie van architect Tadao Ando fungeert als de ideale locatie om de kledingstukken in de collectie te benadrukken. Lagerfelds opmerkelijke lange levensduur in de mode-industrie voegt een verrukkelijke historische omvang toe aan deze retrospectieve. Binnen de tentoongestelde stijlen kan men onderliggende maatschappelijke veranderingen en omwentelingen vaststellen, variërend van de prille jaren 50 tot de laatste collecties van Lagerfeld in 2019. De tijd zelf wordt vloeiend en verborgen in de ontwerpen. Lagerfeld mengde op meesterlijke wijze historische referenties als ontwerpelementen, met speciale aandacht voor 18e- en vroege 19e-eeuwse Europese militaire kleding en uniformen uit de Eerste Wereldoorlog. Lagerfelds opmerkelijke veelzijdigheid reikte verder dan zijn steeds evoluerende persona's en zelfmythologie. Gedurende zijn hele carrière verdiepte hij zich in diametraal tegenovergestelde stijlen, verlegde hij de grenzen van de gevestigde codes van Chanel, nam hij een minimalistische esthetiek aan voor zijn gelijknamige merk en omarmde hij weelderige romantiek bij Fendi. Zijn unieke talent had te maken met het beheersen van elk genre en de naadloze overgang tussen de genres, zoals een behendige hinkelspelspeler. Het creatieve aanbod van Lagerfeld reikte van grimmig en chic tot luxueus poëtisch tot uitbundig excentriek, waarmee hij liet zien dat hij zich volledig kon onderdompelen in elke artistieke richting die hij nastreefde.

De Fendi-stukken die in de tentoonstelling worden getoond, zijn bijzonder opmerkelijk en boeiend. Een opvallend item is een jas uit 1993, samengesteld uit een boeiende mix van bever, wezel, sable, nerts en miniver, die doet denken aan Lagerfelds fantastische barbaarse grotbewoner. De volgende mannequin toont een tribaal new wave-ensemble gemaakt van nerts-, vossen- en Kidassia-geitenbont, met opvallende zuurgele mouwen. Het gedeelte Satirische lijn van de tentoonstelling zorgt voor een heerlijke wending, vooral met de schijnwerpers op Chloé trompe-l'oeil-jurken uit de jaren 80. Met name de Bain-jurk bootst op slimme wijze een douche na, met glinsterende pailletten die lijken op water dat uit een kraan stroomt. Een ander opvallend stuk is een zwarte zijden crêpe jurk van Karl Lagerfeld uit 1984, versierd met een verlichte gouden kandelaar, die een vleugje eigenzinnigheid en satire toevoegt aan de collectie.