Η έκθεση του Karl Lagerfeld στο Met παρουσιάζει το αξιοσημείωτο όραμα του σχεδιαστή

Πάνω από την καταχώρηση στο "Karl Lagerfeld: A Line of Beauty", ένα απόσπασμα αμφισβητεί με τόλμη την ιδέα ότι η μόδα δεν έχει θέση σε μια γκαλερί. Αυτός ο αναιδής αφορισμός, που σφυρηλάτησε ο ίδιος ο αείμνηστος Γερμανός σχεδιαστής, αναμφίβολα διαψεύδεται στην αναζωογονητική έκθεση Costume Institute που φιλοξενείται από το Metropolitan Museum. Ανοίγοντας στο πλήθος στις 5 Μαΐου και διαρκώντας μέχρι τις 16 Ιουλίου, η έκθεση εμβαθύνει στην σχολαστικά συγκροτημένη, μεγαλύτερη από τη ζωή περσόνα του Lagerfeld, υποθέτοντας τις εγγενείς αντιφάσεις της.

Όπως είπε ο Max Hollein (διευθυντής του Met), η έκθεση αναδεικνύει πρωτίστως τα σχέδια. Σημαντικοί παρευρισκόμενοι όπως η Anna Wintour και η επί χρόνια συνεργάτιδα του Karl Lagerfeld, Amanda Harlech, η οποία υπηρέτησε ως δημιουργικοί σύμβουλοι για το «A Line of Beauty», ήταν επίσης παρόντες εκεί. Το ουσιαστικό είναι να δώσουμε ματιές στην προσωπικότητα του Karl, ενώ εστιάζουμε στο σχεδιασμό και τις καλλιτεχνικές του συνεισφορές. Ο Λάγκερφελντ κατείχε μια ξεχωριστή θέση στη βιομηχανία της μόδας, οδηγώντας ταυτόχρονα τη Fendi, τη Chanel και τη δική του επώνυμη εταιρεία για πολλά χρόνια. Επιπλέον, συνεργάστηκε με τις Chloé, Patou και διάφορες μάρκες μαζικής αγοράς. Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε για την έκθεση είναι ότι οι διοργανωτές έχουν σκεφτεί ένα εκπληκτικό δέκα χιλιάδες κομμάτια, επιλέγοντας τελικά περίπου 200 για έκθεση. Ο επικεφαλής επιμελητής Andrew Bolton επιμελήθηκε με επιδεξιότητα την έκθεση, επιλέγοντας να την οργανώσει θεματικά και όχι με βάση τον οίκο μόδας ή τη χρονολογία. Τα θέματα περιλαμβάνουν ρομαντικές, στρατιωτικές, χειροτεχνικές και μηχανικές εμπνεύσεις. Η έκθεση εμπνέεται για τον τίτλο και τη δομή της από το βιβλίο του William Hogarth του 1753, «The Analysis of Beauty». Ο Λάγκερφελντ, όντας πολυμαθής με αδηφάγο όρεξη για γνώση, που περιλάμβανε το σχέδιο και την ιστορική κατανόηση, συνέβαλε σε αυτήν την πνευματική και προβληματική ιδέα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν είναι υπερβολικά εγκεφαλικό αλλά μάλλον αποπνέει μια αίσθηση χαράς. Ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι οπαδοί του Lagerfeld θα φύγουν από την έκθεση με μια βαθιά κατανόηση του έργου του σχεδιαστή.

Η μινιμαλιστική σκηνογραφία του αρχιτέκτονα Tadao Ando λειτουργεί ως η ιδανική τοποθεσία για να τονίσει τα ρούχα της συλλογής. Η αξιοσημείωτη μακροζωία του Lagerfeld στη βιομηχανία της μόδας προσθέτει ένα συναρπαστικό ιστορικό μέγεθος σε αυτήν την αναδρομική. Μέσα στα στυλ που παρουσιάζονται, μπορεί κανείς να προσδιορίσει τις υποκείμενες κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές, που κυμαίνονται από την πρωτοτυπία της δεκαετίας του 1950 έως τις τελευταίες συλλογές του Lagerfeld το 2019. Ο ίδιος ο χρόνος γίνεται ρευστός και κρύβεται στα σχέδια. Ο Λάγκερφελντ συνδύασε με μαεστρία ιστορικές αναφορές ως στοιχεία σχεδίασης, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα ευρωπαϊκά στρατιωτικά ρούχα και στολές του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αξιοσημείωτη ευελιξία του Λάγκερφελντ επεκτάθηκε πέρα από τις διαρκώς εξελισσόμενες προσωπικότητες και την αυτομυθολογία του. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, εμβαθύνει σε εκ διαμέτρου αντίθετα στυλ, ξεπερνώντας τα όρια των καθιερωμένων κωδίκων της Chanel, υιοθετώντας μια μινιμαλιστική αισθητική για το ομώνυμο brand του και αγκαλιάζοντας τον πλούσιο ρομαντισμό στη Fendi. Το μοναδικό του ταλέντο σχετιζόταν με την κυριαρχία κάθε είδους και την απρόσκοπτη μετάβαση ανάμεσά τους, σαν ένας ευκίνητος παίκτης hopscotch. Το δημιουργικό εύρος του Lagerfeld εκτείνεται από το έντονο και κομψό έως το πολυτελές ποιητικό έως το πληθωρικά εκκεντρικό, επιδεικνύοντας την ικανότητά του να βυθίζεται πλήρως σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική κατεύθυνση κι αν ακολουθούσε.

Τα κομμάτια Fendi που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα και σαγηνευτικά. Ένα ξεχωριστό στοιχείο είναι ένα παλτό από το 1993, που αποτελείται από ένα σαγηνευτικό μείγμα από κάστορα, νυφίτσα, σαμπέλ, βιζόν και μινιβερ, που θυμίζει τον εσωτερικό υπέροχο βάρβαρο κάτοικο των σπηλαίων του Lagerfeld. Το παρακάτω μανεκέν παρουσιάζει ένα tribal new wave σύνολο φτιαγμένο από βιζόν, αλεπού και γούνα κατσίκας Kidassia, με εντυπωσιακά όξινα κίτρινα μανίκια. Το τμήμα Σατιρικής γραμμής της έκθεσης φέρνει μια απολαυστική ανατροπή, ειδικά με τα φώτα της δημοσιότητας στα φορέματα Chloé trompe-l'oeil της δεκαετίας του 1980. Συγκεκριμένα, το φόρεμα Bain μιμείται έξυπνα το ντους, με αστραφτερές πούλιες που μοιάζουν με νερό που ρέει από μια βρύση. Ένα άλλο εντυπωσιακό κομμάτι είναι ένα μαύρο μεταξωτό κρεπ φόρεμα Karl Lagerfeld του 1984 διακοσμημένο με ένα φωτιζόμενο χρυσό καντήλι, προσθέτοντας μια πινελιά ιδιοτροπίας και σάτιρας στη συλλογή.