Muzeum kobiet w sztuce, które warto odwiedzić w tym roku

Od czasu założenia w latach 80. XX wieku Narodowe Muzeum Kobiet w Sztuce (NMWA) jest jednym z najlepiej strzeżonych sekretów Waszyngtonu. Według legendy założycielka muzeum, Wilhelmina Cole Holladay, rozpoczęła swoją podróż kolekcjonowania artystek w latach 70. XX wieku po otwierającej oczy wizycie w Muzeum Prado. Podczas podróży z mężem, Wallace'em F. Holladayem, para natknęła się na prace Clary Peeters, artystki, której wcześniej nie znali. Po powrocie do domu Wilhelmina chętnie zajrzała do Historii sztuki H.W. Jansona, tylko po to, by odkryć, że Peeters — i wszystkie inne artystki — nie znalazły się w tym szanowanym tekście.

To odkrycie skłoniło Holladay do przeszukania zaplecza magazynowego, odkrywając dzieła artystek, o których historia w dużej mierze zapomniała. Uznając niedoreprezentację sztuki kobiet w amerykańskich muzeach i jej niedocenianie na międzynarodowym rynku sztuki, Holladay rozpoczęła swoją kolekcję.

Jej podejście było napędzane serią dociekliwych pytań i jej wrodzoną ciekawością: Czy istniała jakaś odrębna kategoria sztuki kobiet? Dlaczego artystki nie pojawiały się w popularnych podręcznikach sztuki jej czasów? Jakie czynniki przyczyniły się do wykluczenia lub wymazania kobiet z historii sztuki?

Budynek mieszczący Narodowe Muzeum Kobiet w Sztuce (NMWA) przy 1250 New York Avenue, NW został pierwotnie zbudowany w 1908 roku jako świątynia masońska, miejsce, do którego kobiety nie miały wstępu. Na przestrzeni lat budynek przeszedł kilka transformacji, zanim w 1985 roku kupili go Holladayowie i przekształcili w pierwsze na świecie muzeum poświęcone twórczym osiągnięciom kobiet. W tym samym czasie aktywiści zaczęli badać reprezentację kobiet i zmarginalizowanych artystek w zbiorach muzealnych. Susan Fisher Sterling, która zaczynała jako kuratorka muzeum, a później została jego dyrektorką, często podchodziła do galerii z dosadnym pytaniem: - czy są tam reprezentowane jakieś artystki.

Początkowo Holladayowie przekazali 500 dzieł sztuki, tworząc podwaliny kolekcji NMWA i inspirując innych do przyłączenia się do ich sprawy. Niedawna renowacja przywróciła historyczne piękno budynku, jednocześnie zwiększając jego przyszłe możliwości, w tym rozbudowane galerie, przestrzenie publiczne i ulepszone obiekty edukacyjne. Kolekcję wspierają osoby prywatne, rodziny, fundacje i oddani członkowie komitetów ds. zasięgu NMWA — grupy adwokackie promujące misję muzeum, jaką jest uwłaszczenie artystyczne na całym świecie. Wiele dzieł zostało również przekazanych przez samych artystów, co odzwierciedla ich zaufanie do muzeum jako strażnika ich spuścizny.

Muzeum niedawno ukończyło dwuletnią renowację o wartości 70 milionów dolarów, dodając 2500 stóp kwadratowych powierzchni wystawowej i powiększając galerie. Jedyny obraz Fridy Kahlo w muzeum zajmuje honorowe miejsce na antresoli, do której można wejść po okazałych marmurowych schodach. Stała kolekcja obejmuje wiele wybitnych dzieł, w tym oszałamiającą Mildred Thompson, niezwykłą Almę Thomas i dwa godne uwagi dzieła Judy Chicago: duże zdjęcie Purple Atmosphere i obraz romboidalny. Ponadto kolekcja obejmuje dzieła Sonyi Clark, Amy Sherald, Cindy Sherman i „Pregnant Nana, 1993” Niki de Saint Phalle, eksponowane na fioletowym tle, aby powitać gości w odnowionych galeriach.

Inauguracyjna wystawa prezentuje różnorodną gamę wielkoformatowych współczesnych rzeźb na drugim piętrze. Ten eklektyczny przegląd łączy 33 ekscytujące dzieła sztuki, niektóre zawieszone pod sufitem, a inne jako duże wolnostojące dzieła. Art & Object miało okazję porozmawiać z Kathryn Wat, zastępcą dyrektora ds. sztuki, programów i zaangażowania publicznego/główną kuratorką w NMWA, na temat tej wystawy.