Waarom je deze vaak over het hoofd geziene kunstwerken op de MET moet zien

Het Metropolitan Museum of Art herbergt een enorme collectie van meer dan 1,5 miljoen objecten, die dagen of zelfs weken kunnen duren om volledig te verkennen. De meeste bezoekers hebben echter een beperkte hoeveelheid tijd te besteden, en navigeren door het museum kan overweldigend zijn.

Maar we hebben nieuws voor je. Om het meeste uit uw bezoek te halen, hebben we een lijst samengesteld met werken die u gezien moet hebben, waaronder zowel populaire als minder bekende werken. Houd er rekening mee dat u uw eigen hoogtepunten kunt kiezen en kiezen, afhankelijk van de beschikbare tijd! Gebruik om tijd te besparen de online plattegrond van de Met of overweeg om het museum binnen te gaan vanaf 81st Street in plaats van via de hoofdingang op 82nd en Fifth Avenue, waar het minder druk kan zijn.

Dus voordat we beginnen, is het belangrijk om de complexe herkomst van veel van de kunstwerken van de Met en de voortdurende repatriëringen te erkennen.

Masker met hanger van de koningin-moeder (Iyoba), 16e eeuw

De galerij met kunstwerken uit Afrika bezuiden de Sahara, Oceanië en Amerika, voorheen gehuisvest in de Rockefeller-vleugel van het museum, ondergaat momenteel een ingrijpende renovatie en zal naar verwachting in 2025 heropenen. Maar een van de uitgelichte stukken in deze galerij is een verbluffend ingewikkeld ivoor masker, dat in het begin van de 16e eeuw werd gemaakt voor Oba Esigie, de koning van Benin.

Er wordt aangenomen dat het zijn moeder, Idia, afbeeldt en mogelijk door de koning is gedragen tijdens ceremonies. Een bijna identiek masker bevindt zich in het British Museum. Beide maskers behoorden tot honderden artefacten die met geweld werden geplunderd tijdens de Britse belegering van Benin City in 1897. The Met erkent deze herkomst in zijn catalogus. De in beslag genomen werken staan bekend als "Benin bronzes" en hebben geleid tot een internationale repatriëringscampagne.

In 2020 gaf de Met drie Benin-bronzen terug aan Nigeriaanse functionarissen. Deze kunstwerken zullen samen met andere gerepatrieerde artefacten worden tentoongesteld in het Edo Museum of West African Art wanneer het in 2025 wordt geopend.

Sfinx van Hatsjepsoet, ca. 1479–1458 v.Chr

Onze volgende stop is de Sfinx van Hatsjepsoet, die dateert uit 1479-1458 v.Chr. Dit granieten beeld, dat een vrouwelijke farao, Hatsjepsoet, voorstelt, is een van de vele artistieke weergaven van de farao in de collectie van de Met. Hatshepsut leidde Egypte in een zeer succesvolle 20-jarige regering en dit beeld, oorspronkelijk uitgehouwen in de zijkant van haar dodentempel buiten Thebe, is een bewijs van haar machtige regering.

Hermon Atkins MacNeil, De zonnegelofte, 1899

Vervolgens kunt u Hermon Atkins MacNeil's The Sun Vow bezoeken, een bronzen beeld uit 1899 (gegoten in 1919). Het beeld toont een niet-geïdentificeerde Indiaanse ouderling die over de schouder van een eveneens anonieme jongere tuurt terwijl hij een pijl naar de zon lanceert. De traditie die in de sculptuur wordt afgebeeld, bestaat echter niet echt en de kunstenaar heeft het scenario volledig uitgevonden of overgenomen uit verkeerde afbeeldingen van inheemse volkeren.

Het is onduidelijk of Hermon Atkins MacNeil het scenario dat wordt afgebeeld in "The Sun Vow" volledig heeft verzonnen of dat hij zich heeft laten inspireren door onnauwkeurige en stereotiepe voorstellingen van inheemse volkeren die hij en anderen zagen op de Columbian World Exposition in Chicago in 1893. Het werk is sterker beïnvloed door klassieke beeldhouwkunst, die MacNeil bestudeerde tijdens een studiebeurs in Rome, dan door enige authentieke inheemse cultuur.

De poses van de figuren en de opname van een vijgenblad dat de geslachtsdelen van de jongen bedekt, wat niet aanwezig is in een eerdere versie van het werk dat eigendom is van het Art Institute of Chicago, duiden verder op de inspiratie van de kunstenaar.

Kerry James Marshall, Zonder titel (Studio) , 2014

In het schilderij Untitled (Studio) van Kerry James Marshall verwijst de kunstenaar naar en zinspeelt hij op een verscheidenheid aan artistieke tradities en invloeden. De opengewerkte schedel op tafel is een moderne kijk op de Nederlandse memento mori-traditie, terwijl de roze cake op de schaal doet denken aan Cezanne's scheve perspectieven. Het mannelijke naakt achter de ezel is afgebeeld in de klassieke contrapposto-houding, met zijn gewicht op één been. Het schilderij is geïnspireerd op Marshalls schoolreisje naar het atelier van Charles White in Los Angeles, en het geeft de emoties van die herinnering weer.

Met dit werk brengt Marshall hulde aan de historische invloeden van zijn kunst en aan schilders zoals Charles White die het zwarte leven met intentie, vaardigheid en gratie hebben afgebeeld.