Αποκάλυψη περισσότερων στρωμάτων του Matthew Wong: μια αναδρομή ενός ανερχόμενου καλλιτέχνη

Όταν ανερχόμενοι καλλιτέχνες πεθαίνουν απροσδόκητα, υπάρχει μια τάση να μυθοποιούνται ορισμένες πτυχές της ζωής και της καριέρας τους. Για ορισμένους ζωγράφους, οι δημοφιλείς αφηγήσεις επικεντρώνονται στο πώς υποτίθεται ότι ήταν στην καλλιτεχνική τους ακμή, μαζί με συζητήσεις για την ψυχική τους υγεία και πώς η αγορά τους εκτοξεύτηκε στα ύψη. Φιγούρες όπως ο Jackson Pollock και ο Jean-Michel Basquiat χρησιμεύουν ως παραδείγματα όπου συνέβη αυτό.

Ο Μάθιου Γουόνγκ έλαβε παρόμοια μεταχείριση μετά τον τραγικό θάνατό του από αυτοκτονία το 2019 σε ηλικία 35 ετών. Η πρόσφατη αναδρομή των έργων του Γουόνγκ στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης, η οποία προήλθε από το Μουσείο Τέχνης του Ντάλας, άλλαξε πολλές προοπτικές.

Αυτή η αυστηρά επιμελημένη παράσταση, υπό την επίβλεψη της Βίβιαν Λι, περιορίζει τις υπερβολικές αφηγήσεις γύρω από την κληρονομιά του Γουόνγκ. Τον απεικονίζει όχι ως ένα θαύμα, αλλά ως έναν ταλαντούχο καλλιτέχνη που εξακολουθεί να βρίσκει το δρόμο του, ως Καναδό ασιατικής καταγωγής που εξερευνά τη θέση του στον κόσμο. Διαθέτοντας μια εστιασμένη επιλογή 40 έργων, προσφέρει μια διαφοροποιημένη προοπτική που χρειαζόταν αναθεώρηση από υπερβολικά δραματικές επαναλήψεις της ιστορίας του Wong στα τέσσερα χρόνια από τον θάνατό του.

Συχνά ο Wong έχει χαρακτηριστεί αυτοδίδακτος, υπονοώντας ότι ανακάλυψε αμέσως την παλέτα χρωμάτων του επηρεασμένη από τον Φωβισμό και τις στροβιλιζόμενες τεχνικές σύνθεσης με ελάχιστη καθοδήγηση. Ωστόσο, όπως δείχνει επιδέξια αυτή η έκθεση, αυτή η ετικέτα δεν αποτυπώνει πλήρως την αναπτυσσόμενη φύση του καλλιτεχνικού του ταξιδιού. Παρουσιάζει μια πιο ισορροπημένη κατανόηση του Wong ως καλλιτέχνη που συνεχίζει να βελτιώνει το όραμα και τις τεχνικές του με το χρόνο, έξω από τις αναγωγικές αφηγήσεις της ολονύχτιας ιδιοφυΐας. Ο Wong είχε ακολουθήσει επίσημη καλλιτεχνική εκπαίδευση, παρακολούθησε το σχολείο στο Χονγκ Κονγκ και είχε αποκτήσει MFA στη φωτογραφία. Αρχικά, βγήκε στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ για να τραβήξει αυθόρμητες φωτογραφίες θεμάτων που δεν είχαν επίγνωση σε στυλ Daido Moriyama. Αν και αυτά τα πρώιμα φωτογραφικά έργα δεν αποτελούν μέρος της έκθεσης, αναπαράγονται στον συνοδευτικό κατάλογο, αποδεικνύοντας ότι ο Wong είχε εκπαίδευση και είχε εκτεθεί σε καλλιτέχνες με επιρροή πριν επικεντρωθεί στη ζωγραφική. Αυτό παρέχει σημαντικό πλαίσιο που διαψεύδει υπερβολικά απλοϊκές ιστορίες της καλλιτεχνικής του εξέλιξης που συμβαίνουν χωρίς καθοδήγηση ή εκπαίδευση.

See You on the Other Side (2019), ο τελευταίος πίνακας του Wong ξεπερνά τα όρια της αποφυγής άμεσων ερμηνειών που σχετίζονται με την ψυχική υγεία. Διαθέτει μια μοναχική φιγούρα που κάθεται στην άκρη ενός γκρεμού, με ένα μακρινό σπίτι νανισμένο από μια τεράστια έκταση άδειου λευκού χώρου. Αυτός ο ζοφερός πίνακας εμφανίζεται προς το τέλος της έκθεσης, αλλά δεν είναι το τελευταίο πράγμα που συναντούν οι θεατές. Αυτή η τιμή πηγαίνει σε μπροσούρες που παρέχονται με πόρους για όσους σκέπτονται να αυτοκτονήσουν.