Maanmissie geschrobd

De langverwachte NASA-retourmissie naar het maanoppervlak zal, zo lijkt het, nog even moeten wachten. Technologie- en ruimteliefhebbers waren op maandag 29 augustus teleurgesteld, omdat de geplande lancering niet doorging.

Het volgende startvenster voor deze locatie is vrijdag 2 september, vanaf 12.48 uur ET en sluit om 14.48 uur. Dit geeft de technische staf van NASA slechts een paar dagen om het probleem te diagnosticeren en op te lossen voordat het volgende korte venster wordt geopend.

De laatste keer dat we gingen

Het is moeilijk te geloven dat de laatste keer dat een mens voet op de maan zette, bijna 50 jaar geleden was op 11 december 1972. Gene Cernan was officieel het laatste aardse wezen dat voet zette op de naaste buur van de aarde.

Velen zullen zich afvragen waarom het zo lang heeft geduurd, gezien het wijdverbreide optimisme over het programma in de jaren '60 en '70. Met de snelle vooruitgang die destijds werd geboekt tijdens de ruimtewedloop tegen de Sovjet-Unie, zouden maar weinigen hebben geloofd dat de mensheid er niet in was geslaagd om in 2022 Mars en verder te bereiken.

De politiek van de ruimte

De maanlanding werd niet voor niets op televisie uitgezonden. Het was al 8 jaar geleden dat kosmonaut Yuri Gagarin in 1961 als eerste persoon door de ruimte reisde. Amerika liep achter in de ruimtewedloop en had snel een soort overwinning nodig.

Het brengen van de eerste persoon naar de maan was een enorme triomf voor de Amerikaanse technologie met duidelijke implicaties voor de grootschalige wapenwedloop die in het spel was. Hoewel er nog 5 succesvolle bemande missies naar de maan waren, begon de wet van de afnemende meeropbrengsten in werking te treden.

Naar schatting 650 miljoen mensen keken naar Neil Armstrong en Buzz Aldrin op de maan. Voor Apollo 16 en 17 waren zowel de publieke belangstelling als de netwerkdekking dramatisch lager. De PR-factor voor de Amerikaanse ruimtedominantie was niet langer zo groot en een dreigende door de oliecrisis veroorzaakte recessie trok de aandacht van het publiek.

Een combinatie van gebrek aan financiering, gebrek aan onmiddellijke praktische resultaten, concurrentie van het Sovjet-ruimteprogramma en een daling van de publieke belangstelling leidden allemaal tot de ondergang en ondergang van een van de grootste ondernemingen ooit voor de mensheid.

Complottheorieën

Of deden ze dat?

Zoals je waarschijnlijk inmiddels weet, geloven sommigen dat de Apollo-missies helemaal nooit op de maan zijn aangekomen. Sommigen accepteren dat ze zijn aangekomen, maar geloven dat wat ze daar aantroffen zo vreemd was, dat ze een nepversie moesten filmen voor publicatie aan het publiek. Een van de redenen hiervoor is een inmiddels berucht interview met een NASA-astronaut toen hem werd gevraagd waarom het zo lang geleden was dat we naar de maan gingen. Het antwoord was uiterst vreemd.

Volgens die ene astronaut, Don Pettit, heeft NASA de technologie vernietigd. Zijn exacte woorden waren: 'we hebben die technologie vernietigd en het is een pijnlijk proces om het weer op te bouwen. Sceptici vragen zich af hoe de technologie uit de jaren zestig zo superieur kon zijn aan die van de 21e eeuw, terwijl vrijwel elke andere vorm van technologie met grote sprongen vooruit is gegaan.

Dus als de serie lanceringen van Artemis erin slaagt om mensen weer op de maan te laten landen en iedereen ervan te overtuigen dat ze er echt zijn, zullen al deze samenzweringen voor eens en voor altijd worden gestopt. Natuurlijk niet, maar we kunnen altijd in hoop leven.

Wat ging er mis?

De Artemis I is de eerste van een reeks raketten die in 2025 zal uitmonden in een bemande maanlanding. Deze eerste lancering was bedoeld om in een baan om de maan te draaien en terug te keren. Al een bescheiden doel als je bedenkt dat de Sovjets in 1959 met een sonde de maan bereikten, terwijl de Chinese Chang'e 4 in 2018 een historische landing maakte op de donkere kant van de maan.

NASA speelt een inhaalslag op zijn wereldwijde rivalen en als maandag iets te bieden had, is er nog steeds een serieus terrein te dekken. De lancering mislukte een "bloedingstest" van een van zijn motoren. Een kerntrapraket was niet in staat om de vereiste temperatuur voor het opstijgen te bereiken in het korte tijdsbestek dat de missie in staat zou stellen om in een baan om de maan te draaien.

Hoewel teleurstellend voor iedereen, als er een motor ontlucht is, zou de raket naar alle waarschijnlijkheid nooit de maan hebben bereikt, zelfs niet als hij was gelanceerd. De ingenieurs werden gedwongen de missie te annuleren terwijl ze de reden voor de fout opsporen.

Volgende geplande vlucht

Om ergens vanaf de aarde in de baan van de maan te komen, moet alles perfect op één lijn liggen. Dit omvat de geprojecteerde positie van de maan ten opzichte van de beweging van de aarde, terwijl rekening wordt gehouden met al het andere dat tussen deze twee lichamen vliegt.

Berekeningen moeten nauwkeurig zijn en laten meestal een venster van slechts een paar uur over wanneer het mogelijk is om een missie te lanceren met enige hoop op een nauwkeurige en veilige aankomst. Zodra dit venster voorbij is, moeten al deze berekeningen opnieuw worden gedaan om het volgende geopende venster te vinden.

In dit geval zouden de eerstvolgende lanceringen op 2 of 5 september van dit jaar kunnen plaatsvinden. Hoewel we allemaal hopen dat dit het geval zal zijn, veronderstelt dit dat de technici de fout vinden en vervolgens oplossen, evenals de weersomstandigheden op de dag.

Laten we allemaal duimen.