Moon Mission Scrubbed

Η πολυαναμενόμενη αποστολή επιστροφής της NASA στη σεληνιακή επιφάνεια, όπως φαίνεται, θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα. Οι λάτρεις της τεχνολογίας και του διαστήματος ήταν απογοητευμένοι τη Δευτέρα 29 Αυγούστου, καθώς η προγραμματισμένη αποβίβαση απέτυχε να πραγματοποιηθεί.

Το επόμενο παράθυρο εκκίνησης για αυτήν την τοποθεσία είναι την Παρασκευή, 2 Σεπτεμβρίου, από τις 12.48 μ.μ. ET και κλείνει στις 2.48 μ.μ. Αυτό δίνει στο τεχνικό προσωπικό της NASA μόνο λίγες ημέρες για να διαγνώσει και να διορθώσει το πρόβλημα πριν ανοίξει το επόμενο σύντομο παράθυρο.

Την τελευταία φορά που πήγαμε

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η τελευταία φορά που ένας άνθρωπος πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι ήταν σχεδόν πριν από 50 χρόνια, στις 11 Δεκεμβρίου 1972. Ο Τζιν Σέρναν ήταν επίσημα το τελευταίο επίγειο ον που πάτησε το πόδι του στον πλησιέστερο γείτονα της γης.

Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί άργησε τόσο πολύ, λαμβάνοντας υπόψη τη διάχυτη αισιοδοξία για το πρόγραμμα στις δεκαετίες του '60 και του '70. Με την ταχεία πρόοδο που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του διαστημικού αγώνα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση εκείνη την εποχή, λίγοι θα πίστευαν ότι η ανθρωπότητα είχε αποτύχει να φτάσει στον Άρη και πέρα από το 2022.

Η πολιτική του διαστήματος

Η προσγείωση στο φεγγάρι μεταδόθηκε τηλεοπτικά για έναν πολύ καλό λόγο. Είχαν ήδη περάσει 8 χρόνια από τότε που ο κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα το 1961. Η Αμερική υστερούσε στον διαστημικό αγώνα και χρειαζόταν μια γρήγορη νίκη.

Η μεταφορά του πρώτου ατόμου στο φεγγάρι ήταν ένας τεράστιος θρίαμβος για την αμερικανική τεχνολογία με προφανείς συνέπειες για τον αγώνα εξοπλισμών πλήρους κλίμακας που ήταν στο παιχνίδι. Αν και υπήρξαν άλλες 5 επιτυχημένες επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι, ο νόμος της φθίνουσας απόδοσης άρχισε να μπαίνει σε εφαρμογή.

Υπολογίζεται ότι 650 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν τον Neil Armstrong και τον Buzz Aldrin να γλεντούν στο φεγγάρι. Για το Apollo 16 και το 17 τόσο το δημόσιο ενδιαφέρον όσο και η κάλυψη του δικτύου ήταν δραματικά χαμηλότερα. Ο παράγοντας δημοσίων σχέσεων για την αμερικανική διαστημική κυριαρχία δεν ήταν πλέον τόσο μεγάλος και μια διαφαινόμενη ύφεση που προκλήθηκε από την πετρελαϊκή κρίση απασχόλησε την προσοχή του κοινού.

Ένας συνδυασμός έλλειψης χρηματοδότησης, έλλειψης άμεσων πρακτικών αποτελεσμάτων, ανταγωνισμού από το σοβιετικό διαστημικό πρόγραμμα και πτώσης του δημόσιου ενδιαφέροντος όλα οδήγησαν στην παρακμή και την κατάρρευση ενός από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα της ανθρωπότητας ποτέ.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ

Ή το έκαναν;

Όπως ίσως γνωρίζετε μέχρι τώρα, ορισμένοι πιστεύουν ότι οι αποστολές Apollo δεν έφτασαν ποτέ στο φεγγάρι. Κάποιοι δέχονται ότι έφτασαν, αλλά πιστεύουν ότι αυτό που βρήκαν εκεί ήταν τόσο περίεργο, που χρειάστηκε να κινηματογραφήσουν μια ψεύτικη εκδοχή για να κυκλοφορήσει στο κοινό. Ένας από τους λόγους για αυτό είναι μια μέχρι τώρα περιβόητη συνέντευξη με έναν αστροναύτη της NASA όταν ρωτήθηκε γιατί έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που πήγαμε στο φεγγάρι. Η απάντηση ήταν περίεργη στα άκρα.

Σύμφωνα με αυτόν τουλάχιστον έναν αστροναύτη, τον Don Pettit, η NASA κατέστρεψε την τεχνολογία. Τα ακριβή του λόγια ήταν «καταστρέψαμε αυτή την τεχνολογία και είναι μια επίπονη διαδικασία να την ξαναχτίσουμε». Οι σκεπτικιστές αναρωτιούνται πώς η τεχνολογία από τη δεκαετία του 1960 θα μπορούσε να είναι τόσο ανώτερη από εκείνη του 21ου αιώνα, όταν σχεδόν κάθε άλλη μορφή τεχνολογίας έχει προχωρήσει με άλματα και όρια.

Αν λοιπόν η σειρά εκτοξεύσεων Artemis καταφέρει να προσγειώσει ανθρώπους στο φεγγάρι για άλλη μια φορά και να πείσει τους πάντες ότι είναι πραγματικά εκεί, όλες αυτές οι συνωμοσίες θα τεθούν στο κρεβάτι μια για πάντα. Λοιπόν, φυσικά δεν θα το κάνουν, αλλά μπορούμε πάντα να ζούμε με ελπίδα.

Τι πήγε στραβά?

Ο Artemis I είναι ο πρώτος από μια σειρά πυραύλων που θα καταλήξουν σε μια επανδρωμένη προσγείωση σε φεγγάρι το 2025. Αυτή η πρώτη εκτόξευση είχε σκοπό να τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και να επιστρέψει. Ήδη ένας μέτριος στόχος αν σκεφτεί κανείς ότι οι Σοβιετικοί έφτασαν στο φεγγάρι με μια ανιχνευτή το 1959, ενώ το κινεζικό Chang'e 4 έκανε μια ιστορική προσγείωση στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού το 2018.

Η NASA παίζει να καλύψει τη διαφορά με τους παγκόσμιους αντιπάλους της και αν η Δευτέρα ήταν κάτι να περάσει, υπάρχει ακόμα κάποιο σοβαρό έδαφος να καλύψει. Η εκτόξευση απέτυχε σε «δοκιμή αιμορραγίας» ενός από τους κινητήρες του. Ένας πύραυλος σταδίου πυρήνα δεν μπόρεσε να φτάσει την απαιτούμενη θερμοκρασία για απογείωση στο σύντομο χρονικό διάστημα που θα επέτρεπε στην αποστολή να περιστραφεί γύρω από το φεγγάρι.

Αν και απογοητευτικό για όλους, αν υπήρχε αιμορραγία κινητήρα, ο πύραυλος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε φτάσει ποτέ στο φεγγάρι ακόμα κι αν είχε εκτοξευθεί. Οι μηχανικοί αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την αποστολή ενώ εντοπίζουν τον λόγο της βλάβης.

Επόμενη προγραμματισμένη πτήση

Η άφιξη στην τροχιά του φεγγαριού οπουδήποτε από τη γη απαιτεί τα πάντα να ευθυγραμμίζονται τέλεια. Αυτό περιλαμβάνει την προβαλλόμενη θέση της σελήνης σε σχέση με την κίνηση της γης, ενώ λαμβάνει υπόψη οτιδήποτε άλλο πετάει ανάμεσα σε αυτά τα δύο σώματα.

Οι υπολογισμοί πρέπει να είναι ακριβείς και συνήθως αφήνουν ένα παράθυρο μόνο λίγων ωρών όταν είναι δυνατό να ξεκινήσει μια αποστολή με οποιαδήποτε ελπίδα να φτάσει με ακρίβεια και ασφάλεια. Μόλις περάσει αυτό το παράθυρο, όλοι αυτοί οι υπολογισμοί πρέπει να γίνουν ξανά για να βρείτε το επόμενο ανοιχτό παράθυρο.

Σε αυτήν την περίπτωση, οι επόμενες πιθανές εκτοξεύσεις θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν είτε στις 2 Σεπτεμβρίου είτε στις 5 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους. Αν και όλοι ελπίζουμε ότι αυτό θα συμβεί, αυτό προϋποθέτει ότι οι μηχανικοί θα βρουν και στη συνέχεια θα διορθώσουν τη βλάβη, καθώς και τις καιρικές συνθήκες της ημέρας.

Ας κρατήσουμε όλοι σταυρωμένα τα δάχτυλά μας.