Het eerste tv-schilderij van Bob Ross werd vermeld voor $ 9,8 miljoen

Bob Ross, de geliefde Amerikaanse televisiekunstenaar die bekend staat om zijn vrolijke en inclusieve benadering van schilderen, creëerde zijn werken met oprechtheid en een verlangen om anderen te inspireren. Daarentegen lijkt de belangrijkste verkoper van Ross' schilderijen, de galerie Modern Artifact in Minneapolis, promotietactieken toe te passen die een dergelijke transparantie ontberen.

Modern Artifact heeft onlangs Ross' inaugurele schilderij uit zijn baanbrekende tv-programma The Joy of Painting vermeld met een prijskaartje van $ 9,85 miljoen. Galeriehouder Ryan Nelson heeft echter erkend dat het stuk niet daadwerkelijk te koop is. In plaats van een legitiem aanbod lijkt de buitensporige prijs bedoeld te zijn om publiciteit te verwerven, aangezien Nelson zei dat hij er de voorkeur aan zou geven dat het historisch belangrijke kunstwerk in musea aan het publiek zou worden getoond.

Modern Artifact verwierf het schilderij, getiteld "A Walk in The Woods" en gemaakt in 1983 voor Ross 'debuut PBS-aflevering, van een vrijwilliger bij het netwerk die het op een liefdadigheidsveiling had gekocht. Hoewel de inflatie veel sectoren heeft getroffen, lijkt 9,85 miljoen dollar onevenredig hoog, aangezien de stukken van Ross zelden boven de zes cijfers uitkomen. Deze aanbieding kan een tactiek zijn om de marktwaarde van de werken van de kunstenaar te vergroten, aangezien Modern Artefact een primaire verkoper van zijn schilderijen is geworden, met 46 eerder verkochte schilderijen op de site. De galerie heeft meerdere verzoeken om commentaar afgewezen.

Stilistisch volgt "A Walk in The Woods" de typische benadering van Ross: een rustig landschap met bomen, een pad, een lucht en een vijver, met zijn voornaam in rood ondertekend in de linkerhoek. De kwaliteit is echter redelijk gemiddeld. Het perspectief van het pad is scheef en de paarse ondertonen overweldigen delen van het tafereel. Hoewel het de rustgevende techniek van Ross oproept, mist het de nuance van sommige van zijn fijnere stukken. Uiteindelijk roept de vermelding vragen op over de vraag of er promotionele doeleinden in het spel zijn boven een authentiek aanbod.

De schilderijen van Ross die hij voor zijn tv-demonstraties van een half uur maakte, waren bedoeld om kijkers te onderwijzen en te vermaken, en dienden niet als meesterwerken die miljoenen ophaalden. Gezien deze context roept het merkwaardig specifieke prijskaartje van $9,85 miljoen vragen op over de oorsprong ervan. Als het doel was om buzz te genereren, waarom ronden we het dan niet gewoon af naar $ 10 miljoen? De vermelding lijkt in strijd te zijn met de missie van Ross om schilderkunst toegankelijk te maken. Bij zijn lessen was iedereen welkom, van doorgewinterde kunstenaars tot complete beginners, en zijn vriendelijke lessen bevorderden de liefde voor creativiteit boven vaardigheid. De waardering van de galerie staat daarom in contrast met de democratische gemeenschapszin van Ross en moedigt een focus op geldwaarde boven educatieve motieven aan.

Hoewel Ross met succes veel schilderijen verkocht bij de luchtmacht die in Alaska was gestationeerd, was financieel gewin niet zijn prioriteit bij het hosten van zijn langlopende PBS-programma. In plaats daarvan waren het de kunstbenodigdheden, verf en merkartikelen die via zijn bedrijf Bob Ross Inc. werden verkocht, die winst genereerden.

Een nauwkeurige waardering geven aan de schilderijen van Ross is lastig gezien de omvang van zijn oeuvre. Tijdens zijn lange ambtstermijn als gastheer van The Joy of Painting, creëerde hij alleen al voor de tentoonstelling meer dan 1.000 schilderijen en schatte hij een totaal van 30.000 werken tijdens zijn leven. De afgelopen tijd is echter slechts een klein deel ter veiling verschenen. Ondanks deze schaarste blijft de status van Ross groeien, zoals blijkt uit de populariteit van de Netflix-film over zijn leven, het bloeiende YouTube-kanaal en het bezoekerscentrum "Bob Ross Experience". Zijn aanhoudende schare fans zou wijzen op een aanzienlijke vraag naar authentieke stukken. Hoewel Ross in verbazingwekkende hoeveelheden schilderde, bemoeilijkt het beperkte aanbod van geverifieerde kunstwerken die te koop zijn het beoordelen van de hedendaagse waarde. Elke prijs moet rekening houden met zowel zijn immense output als zijn blijvende culturele betekenis.

Ongeacht de bedoeling was de beslissing van Modern Artifact om het schilderij met zo'n hoog prijskaartje op de markt te brengen waarschijnlijk een berekende en geen toevallige manoeuvre. De galerie mag hopen dat deze publiciteitsstunt zich zal vertalen in meer aandacht en verkoop, zowel voor het beursgenoteerde werk als de omstandigheden veranderen, als breder in de markt van Ross. Hoewel de ware motieven onzeker blijven, lijkt het erop dat de notering eerder een strategische promotieactie was dan een eerlijk aanbod of een toevallige overwaardering. Of het al dan niet winstgevend is, valt nog te bezien, maar vermoedelijk was een lucratief resultaat de verwachte uitkomst van deze onconventioneel gepubliceerde verkoop.