Racen voor de top: Ferrari-coureurs om de F1-titel terug te brengen

Maranello - is een afgelegen Italiaanse stad, geïsoleerd van de dichtstbijzijnde stad Bologna door een kleine snelweg die meestal vol staat met grote auto's en vrachtwagens. Vanaf het vliegveld in Bologna en dit stadje duurt het ongeveer 50 minuten rijden als je snel genoeg gaat, maar minder als je op de Italiaanse manier rijdt, de lokale bevolking vertegenwoordigt en regelmatig over de verf glijdt. Dit is de thuisbasis van Ferrari en de locatie waar de roadsters en racers sinds 1940 worden gefabriceerd. Hier in Maranello vind je het hoofdkantoor van het Formule 1-team, Scuderia Ferrari. Dit wordt ook wel "Ferrari Land" genoemd, zoals sommige locals het noemen. Maar het is niet een grote, er zijn slechts ongeveer 17.000 mensen en iedereen in Italië weet dat dit de Ferrari-stad is. Ze zeggen dat het eerste bezoek hier onvergetelijk is, en misschien is het omdat alle bezoekers blij zijn de inkomende rit te hebben overleefd.

Tegenwoordig heeft Ferrari twee huidige F1-racers, Charles Leclerc en Carlos Sainz, en zij zijn de opkomende beroemdheden van de autosport. Hun verhalen zijn versterkt door de beroemde Netflix-serie Formula 1: Drive to Survive. En deze verhalen zijn bedoeld om de kroon terug te krijgen naar Maranello, na jarenlang gebrek aan titels. Beide mannen maakten echter lage debuten in het dorp, zoals ze onthullen. Leclerc is attent en slim op slechts 24 jaar oud en hij werd geboren in Monaco. Hij kwam slechts tot een van de ingangen toen hij voor het eerst in de stad kwam. Hij was toen 11 en werd meegebracht door een familievriend die bij Ferrari werkte. De jongen kon het complex niet betreden en bezoeken, en hij zegt dat hij zich net op de parkeerplaats voordeed hoe het er binnen moet hebben uitgezien. Iets in de trant van een chocoladefabriek, iets magisch. Aan de andere kant is Carlos Sainz een rustige en hoffelijke man die bij een rivaliserend team was toen Ferrari hem achtervolgde. Hij maakte op een mysterieuze en geheime manier kennis met Maranello, terwijl hij wachtte tot zijn huidige contract met een ander bedrijf zou eindigen. Zijn droom kwam uit toen hij terugkwam bij Ferrari.

Over dromen gesproken, de jongere broer van Leclerc is ook een racer. Maar deze baan brengt levensrisico's met zich mee en de coureurs riskeren letterlijk alles wanneer ze deelnemen aan een race. Netflix behandelt automobilisten als echte mensen met echte families die de ongevallen nog steeds continu en in slow motion observeren. Maar dit is misschien niet grappig voor hun families. Laten we de stad Maranello een beetje verkennen. Het centrum van de stad heeft één monument dat de mascotte van het team tot leven brengt, een paard dat al meer dan 70 jaar het symbool is van flamboyante sportauto's en racers. Niet ver weg, mensen lopen en je kon de Rosso Corsa, de rode kleur van Ferrari, vrijwel overal in Maranello zien. Zelfs monteurs zijn gekleed in rode overalls. Je kunt hier ook informatie en toeristische panelen vinden over de geschiedenis van de stad, en meer te weten komen over de geschiedenis van Ferrari vanaf de jaren 40. Uiteindelijk wil je misschien de kerk van San Biagio bezoeken.

De stad staat ook bekend om een priester in de regio die in zijn vrije tijd met Ferrari's racete. Dit karakter zette een nieuwe standaard voor de San Biagio-kerk, waar vanaf dat moment de priester de kerkklokken luidde wanneer het team triomfeerde. En deze gewoonte heeft zich door de jaren heen uitgebreid, dus de opvolgers van de eerste priester blijven de klokken luiden als er een Ferrari-overwinning is, waar ook ter wereld. Dus dit jaar, in maart, eindigde Leclerc als eerste en in april won hij opnieuw, dit keer in Australië. En raad eens? De klokken van de kerk zongen. De stemming in het stadje lijkt altijd positief te zijn, het leven speelt zich af onder het teken van dolce far niente en mensen weten van de overwinningen en verliezen van Ferrari. Je kunt met iedereen praten over de afgelopen seizoenen en het feit dat ze niet succesvol waren, maar dat toont alleen het vertrouwen van mensen die in het beroemde team hebben geïnvesteerd. Als ze dit seizoen niet winnen, dan wel het volgende.

Als je Maranello bezoekt, moet je het Ferrari-museum met twee verdiepingen zien. Het is een plek vol met ongerepte auto's, prijzen en memorabilia. De directeur van het museum - Michele Pignatti Morano - legt een Ferrari-traditie uit: de kampioenschapswinnende auto's worden het museum binnengebracht en voor altijd geparkeerd in de Victory Hall. Bezoekers worden uitgenodigd om het oude bureau en de beroemde asbak te bewonderen van de oprichter van het bedrijf, Enzo Ferrari, geboren in 1898. Hij begon te bloeien als racer en maker van snelle auto's in de jaren 1920 en '30. Volgens een van zijn biografen was Enzo toegewijd aan 'de enige oorzaak van het winnen van autoraces met auto's die zijn naam dragen'. Het voortdurend verbeteren van de snelheid van de auto's, jaar na jaar, bracht echter een menselijke prijs met zich mee: aan het eind van de jaren vijftig nam ook het aantal doden van Ferrari-coureurs toe. In het Ferrari-museum kun je ook een tentoonstelling van supercars bezoeken, waarvan de meeste in bruikleen zijn van vermogende eigenaren. Omdat ze nu te duur waren, konden ze het zich niet veroorloven om ze terug te kopen. Maar ze kunnen mensen nog steeds met ontzag en onder de indruk achterlaten van de luxe die iedereen doet dromen wanneer ze zelfs maar een minuut in een supercar stappen.