Sztuczna inteligencja odkrywa ukryte dzieła sztuki na słynnych obrazach

Wraz z pojawieniem się nowych technologii badacze i historycy sztuki są teraz w stanie odkryć nowe informacje o utraconych i zniszczonych dziełach sztuki. Techniki takie jak obrazowanie rentgenowskie i w podczerwieni pozwoliły ekspertom zajrzeć pod powierzchnię obrazów, ujawniając szczegóły, które wcześniej były ukryte. Na przykład obrazowanie rentgenowskie zostało użyte do odkrycia autoportretu Vincenta van Gogha pod jednym z jego innych obrazów, podczas gdy obrazowanie w podczerwieni zostało użyte do wykrycia szkiców w Ostatniej wieczerzy Leonarda da Vinci.

Oprócz tych technik obrazowania, inne technologie, takie jak drukowanie 3D i modelowanie komputerowe, są również wykorzystywane do przywracania i zabezpieczania uszkodzonych dzieł sztuki. Na przykład druk 3D został wykorzystany do stworzenia dokładnych replik delikatnych starożytnych zwojów, umożliwiając naukowcom badanie ich bez ryzyka dalszych uszkodzeń. Podobnie, modelowanie komputerowe zostało wykorzystane do stworzenia wirtualnych rekonstrukcji zniszczonych dzieł sztuki, umożliwiając ekspertom ich bardziej szczegółowe badanie, a nawet opracowanie planów renowacji.

Wykorzystanie nowych technologii pomaga odkryć nowe informacje o niektórych z największych dzieł sztuki na świecie, przybliżając nas do zrozumienia ich prawdziwej historii i znaczenia. Korzystając z tych narzędzi, możemy nadal zachowywać i chronić te bezcenne elementy naszego dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń. Na przykład sztuczna inteligencja (AI) jest wykorzystywana do przywracania i zabezpieczania uszkodzonych lub utraconych dzieł sztuki. W niektórych przypadkach sztuczna inteligencja jest nawet w stanie odkryć szczegóły dotyczące dzieła sztuki, które wcześniej było ukryte lub utracone. Na przykład sztuczną inteligencję można wykorzystać do analizy zdjęć rentgenowskich i podczerwonych obrazów w celu ujawnienia ukrytych warstw lub rysunków od spodu. W innych przypadkach może tworzyć wirtualne rekonstrukcje uszkodzonych dzieł sztuki, umożliwiając ekspertom badanie i opracowywanie planów renowacji tych dzieł.

Jak dotąd sztuczna inteligencja okazuje się cennym narzędziem w dziedzinie renowacji i konserwacji dzieł sztuki. Wykorzystując sztuczną inteligencję do odkrywania ukrytych szczegółów i tworzenia wirtualnych rekonstrukcji, eksperci są w stanie lepiej zrozumieć zniszczone i utracone dzieła sztuki oraz opracować plany ich zachowania dla przyszłych pokoleń. W niektórych przypadkach sztuczna inteligencja jest wykorzystywana do analizy zdjęć rentgenowskich i obrazów w podczerwieni w celu ujawnienia ukrytych szczegółów lub rysunków od spodu. Wkład człowieka w ten proces obejmuje oczyszczenie zdjęcia rentgenowskiego w celu usunięcia elementów z malowania powierzchni i zebranie zestawu danych prac artysty, aby maszyna nauczyła się ich stylu.

Jednak wykorzystanie sztucznej inteligencji w renowacji i konserwacji dzieł sztuki nie jest pozbawione wyzwań. Jedną z barier napotkanych przez badaczy jest ograniczona ilość informacji dostarczanych przez tradycyjne zdjęcia rentgenowskie, które po raz pierwszy zastosowano w obrazach w XIX wieku. Aby temu zaradzić, konserwatorzy często pobierają próbki z płótna, aby dowiedzieć się więcej o materiałach, pigmentach i możliwych uszkodzeniach. Jednak nowsze technologie skanowania pozwalają im teraz uzyskać te informacje bez dotykania pracy.

Galeria Narodowa w Londynie nawiązała współpracę z University College London i Imperial College London w ramach projektu o nazwie Art Through the ICT Lens (ARTICT), aby uzyskać wyraźniejsze obrazy obrazów przy użyciu najnowocześniejszego sprzętu skanującego.

Jednym z obrazów zbadanych w ramach tego projektu jest Doña Isabel de Porcel Francisco de Goya (ok. 1805 r.), pod którym ukryty jest portret mężczyzny. Aby odkryć ten ukryty portret, połączono wiele skanów z różnych obszarów widma elektromagnetycznego, co wcześniej było wykonywane ręcznie. Jednak dzięki badaniom przeprowadzonym w ramach projektu ARTICT proces ten można teraz przeprowadzić za pomocą komputera.

Niektórzy kwestionują dokładność projektów, które próbują odtworzyć utracone dzieła sztuki za pomocą technologii. Na przykład próba ponownego pokolorowania przez Google Arts & Culture obrazów Wydziału Klimta, które zostały zniszczone w pożarze i są znane tylko z czarno-białych fotografii, została skrytykowana za używanie nadmiernej licencji artystycznej i sprowadzanie obrazów do „kreskówek”. W przeciwieństwie do tego Erdmann próbował ograniczyć wkład ludzkiej estetyki we własne rekonstrukcje, a ostateczny obraz jest wybierany przez algorytm, a nie ręcznie wybierany przez ekspertów. Tego typu projekty dają możliwość zbadania, jak mogło wyglądać zaginione arcydzieło i są częścią długiej tradycji rekonstrukcji historycznych. Zostały one jednak niedawno stworzone i doświadczone cyfrowo, dzięki czemu oryginalne dzieło pozostało niezmienione. Najlepsze z tych prób są otwarcie niejednoznaczne i służą jako punkt wyjścia dla naszej własnej wyobraźni.