2.000 camera's: een unieke verzameling fotocamera's en een club

Stel je voor dat je terloops een pakje sigaretten uit je zak haalt en je vinger tegen een van de filters drukt. Er klinkt een metaalachtig geluid, het peloton geeft een beetje mee, en dan: klik. Je houdt de spionagecamera Kiev 1978 vast. Dat wilde de maker de westerlingen die Oekraïne tijdens de Koude Oorlog bezochten, doen geloven. Met andere woorden, het is een lokaas voor toeristen. Federico B., een ingenieur uit Genève, heeft een verzameling van dergelijke camera's, evenals andere apparaten uit de vroege jaren 1900 tot 1980, die hij erfde van zijn vader, een voormalig ingenieur bij CERN die is overleden. Hij heeft besloten de nalatenschap van zijn vader levend te houden door het 99 Cameras Club-project te starten en zich te verdiepen in de geschiedenis van de fotografie.

Een verzameling van honderden camera's, elk uniek op zijn eigen manier, staat in vitrinekasten op een locatie in Ile-de-France, terwijl de rest van de collectie in Zwitserland is opgeslagen. De collectie omvat grote en kleine camera's en miniaturen, verpakt in metaal of plastic. Federico, de verzamelaar, legt uit dat de selectie niet bedoeld is als de beste camera's ter wereld of een geschiedenis van de fotografie, maar eerder als een collectie die het resultaat is van vijftig jaar ronddwalen en zijn hart volgen, net zoals hij vroeger om tijd door te brengen met het afstruinen van rommelmarkten met zijn vader.

Het 99 Cameras Club-project heeft tot doel het verhaal van deze collectie te delen door middel van een samengestelde selectie van 99 camera's, waarbij Federico één camera per dag op sociale media en zijn website met zijn geschiedenis en kenmerken plaatst. Het project is voor Federico een manier om de band met zijn vader, die plotseling is overleden, te behouden.

Het verkennen van deze collectie betekent het ontdekken van objecten van schoonheid en ingewikkeld ontwerp. Federico presenteert zijn schatten zoals de spionagecamera die in 1937 in Letland is gemaakt, ter grootte van een aansteker. Dit model werd gepopulariseerd door James Bond in de film getiteld On Her Majesty's Secret Service en was een favoriet instrument van inlichtingendiensten over de hele wereld vanwege het kleine formaat en de indrukwekkende macrofocus.

Federico wijst erop dat deze camera's een venster zijn op een voorbije wereld, die de geavanceerde technologie van die tijd vertegenwoordigt. Een van zijn favorieten is een camera die door de KGB werd gebruikt en die een veerbelast uurwerkmechanisme had waarmee agenten een reeks opnamen konden maken zonder de film handmatig terug te hoeven spoelen. De collectie bevat ook een miniatuurcamera die in een stropdas kan worden verborgen, een polshorlogecamera en camera's die op Duitse Stuka-vliegtuigen zijn gemonteerd. Elk apparaat heeft een verhaal te vertellen. De collectie bevat ook echte vintage uurwerken, zoals het kompas uit 1937, gemaakt door de Zwitserse horlogemaker Jaeger-LeCoultre, dat Federico omschrijft als het coolste dat hij ooit heeft gezien, met een ingewikkeld mechanisme waar een horlogemaker voor nodig had. De aluminium behuizing heeft ingebouwde filters, een lipje om het juiste diafragma te voelen en een telescopisch object, waardoor het een echt juweeltje is.

Andere camera's in de collectie zijn op zichzelf al modeobjecten, met strakke ontwerpen zoals Kodak's Bantam Special, geïntroduceerd in 1936 in de Verenigde Staten, ontworpen in pure art deco-stijl. Er is ook een mini Rolleiflex, ter grootte van een aansteker, en de trendy en kleurrijke Kodak Petite in de vest-pocket-serie.

Nog unieker is het Ginfax-model in de vorm van een blikje Coca-Cola! De collectie bevat ook iconische Leica-klassiekers zoals de Leica I, ook wel bekend als het A-model, dat werd geplagieerd door de Sovjets en ontworpen als een camera voor het volk. De waarde van de collectie is moeilijk in te schatten, hoewel Federico's vader de aankopen nauwkeurig bijhield.

Wie is Federico? Hij is een ingenieur van digitale verzamelobjecten en is van plan nieuwe technologieën zoals NFT's te gebruiken om de collectie te verbeteren. Hij hoopt ook een lidmaatschapskaart aan te bieden en mensen in staat te stellen hun eigen digitale collectie aan te leggen.

Maar het is vermeldenswaard dat de fotografiemarkt het gebruik van NFT's al heeft omarmd. En bijvoorbeeld, Agence France Presse (AFP) verkocht onlangs zijn eerste dergelijke foto's, met prijzen die opliepen tot bijna 15.000 euro, inclusief 7.500 euro voor een simpele foto van de Amerikaanse politicus Bernie Sanders die zit en handgemaakte wanten draagt, die viraal was gegaan op de internetten.

Het doel van het 99 Cameras Club-project is echter niet om geld te verdienen, maar om nieuwe inhoud aan fotografieliefhebbers aan te bieden. Federico wil de opbrengst gebruiken om de collectie te financieren en mogelijk een boek en tentoonstelling te maken om de geschiedenis en het verhaal van elke camera te laten zien. Het project heeft tot doel een deeldynamiek te creëren via de website en sociale media die een breder publiek van nieuwsgierige individuen aanspreekt, en niet alleen deskundige enthousiastelingen. Het gebruik van een visueel aantrekkelijk formaat en innovatieve technologieën zoals NFT's is bedoeld om een jonger, oorspronkelijk digitaal publiek aan te trekken, dat paradoxaal genoeg een toenemende interesse in filmfotografie heeft getoond.