Rosnąca popularność Disc Golfa: obecnie jednego z najszybciej rozwijających się sportów

Disc golf wywodzi się z powszechnej popularności frisbee w latach 60. i 70. XX wieku. Wczesny dyskgolf miał charakter nieformalny, a ludzie używali frisbee do rzucania w prowizoryczne cele, takie jak drzewa, kosze na śmieci, słupy i wszystko, co było dostępne. Z biegiem czasu gra przekształciła się w bardziej zorganizowany sport skupiony wokół stałych pól golfowych. W pewnym sensie disc golf jest podobny do tradycyjnego golfa z piłką, ale zamiast piłek i kijów wykorzystuje latające dyski. Gracze kierują swoje dyski w stronę zamontowanych na słupku koszy golfowych, a nie dziur w ziemi. Kosz do golfa z dyskiem wystaje z ziemi za pomocą wiszących łańcuchów i łyżki, w której ląduje rzucony dysk.

Celem jest ukończenie każdego dołka w jak najmniejszej liczbie rzutów, zaczynając od podkładki tee, a kończąc na zatrzymaniu dysku w koszu. Standardowe 18-dołkowe pole golfowe zapewnia strukturę do konkurencyjnej gry. Gracze postępują dołek po dołku, aż ukończą całe pole, a zwycięzcą zostanie ogłoszona najniższa łączna liczba rzutów.

Celem gry jest wylądowanie w koszu, ale disc golf różni się od golfa z piłką elastycznym wykorzystaniem terenu. Pola do disc golfa są zwykle projektowane na terenach, które w innym przypadku mogłyby nie nadawać się do zabudowy lub tradycyjnych zajęć sportowych. Pozwala to na tworzenie malowniczych i wymagających układów wykorzystujących naturalne cechy lasów, parków i otwartych przestrzeni.

Disc golf stał się jednym z najbardziej dostępnych sportów na całe życie, służących do fitnessu i rekreacji. Proste zasady i przyjemna rozgrywka sprawiają, że jest ona dostępna dla wszystkich grup wiekowych i umiejętności. Na początek wystarczy umiejętność rzucania frisbee – nie jest wymagany żaden specjalny sprzęt, składki członkowskie ani przeszkolenie. W ciągu ostatnich dziesięcioleci popularność disc golfa gwałtownie wzrosła w całych Stanach Zjednoczonych. Obecnie w całym kraju istnieje ponad 7500 dedykowanych pól do disc golfa, zapewniających możliwości swobodnej lub konkurencyjnej gry zarówno w miastach, parkach, jak i społecznościach wiejskich. Od 1976 roku organ zarządzający sportem – Professional Disc Golf Association (PDGA) – liczy w swoich szeregach ponad 100 000 członków. Gracze mogą wybierać z obszernego menu ponad 3500 zatwierdzonych turniejów odbywających się co roku.

Pozytywne wrażenia, jakie zapewnia disc golf, w połączeniu z rosnącym zapotrzebowaniem na bardziej dostępne przestrzenie rekreacyjne, napędzają ekspansywny rozwój. To, co zaczęło się nieformalnie w parkach i na obszarach zalesionych, teraz obejmuje pełnowartościowe pola golfowe w coraz szerszej gamie lokalizacji. Dla każdego, kto chce poprawić swoje zdrowie poprzez aktywność na świeżym powietrzu, disc golf oferuje łatwą, towarzyską i wciągającą bramę do aktywnego sportu na całe życie.

Na pierwszym tee gracze ustalają kolejność w drodze wzajemnego porozumienia lub poprzez odwrócenie dysku – strona z nadrukiem przedstawia reszki. Ktokolwiek okaże się nieparzystą osobą, która wypadnie z flipa, wystartuje jako pierwszy.

W przypadku kolejnych dołków kolejność tee opiera się na wyniku z poprzedniego dołka. Gracz z najniższym wynikiem rzuca jako pierwszy. Mały minidysk znacznikowy służy do oznaczania kłamstwa każdego gracza (lub pozycji rzutu). Ten dysk musi spełniać standardy rozmiaru PDGA i nie jest częścią zwykłego odtwarzania. Gracze pozostawiają rzucony dysk w miejscu, w którym się zatrzymał, dopóki miniznacznik nie zostanie umieszczony bezpośrednio przed nim, dotykając rzuconego dysku, w jednej linii z koszem. Dopiero wtedy można podnieść rzucony dysk.

Prawidłowe ułożenie stóp podczas rzutów wymaga praktyki. „Stopa roślinna”, na której spoczywa ciężar rzucającego, musi znajdować się w odległości 1 stopy za linią minidysku znacznikowego lub tak blisko, jak to rozsądnie możliwe, bez przekraczania tej linii. Drugą stopę można umieścić w dowolnym miejscu za wyimaginowaną linią rozciągającą się bezpośrednio z tyłu minimarkera. Tylna stopka nie może być umieszczona bliżej dołka niż mini marker.

Kontynuacja jest dozwolona przy każdym rzucie z wyjątkiem puttowania (w promieniu 10 metrów od dołka). Upadek do przodu po puttowaniu w celu utrzymania równowagi jest zabroniony i liczony jako rzut karny.

Jeśli rzucony dysk utknie na drzewie lub krzaku na wysokości ponad 2 metrów, znacznik umieszcza się bezpośrednio pod nim. Dysk jest ostrożnie usuwany, a do wyniku dodawany jest jeden rzut karny, aby uwzględnić trudność. Obszary poza boiskiem są oznaczone w celu ochrony otoczenia i graczy. Jeżeli jakakolwiek część kłamstwa jest poza boiskiem, należy powtórzyć rzut z odległości 1 metra w boisku rzutem karnym. Stojąca woda spowodowana warunkami atmosferycznymi nie jest zabroniona – dysk może zostać przeniesiony na suchy obszar bez żadnych kar.

Należy unikać zagrożeń wodnych, ponieważ dyski będą tonąć. Jeżeli zostanie nałożona kara wodna, należy zastosować zasadę wybicia poza boisko ze strefy zrzutu na boisku za pomocą rzutu karnego. Dyski dotykające lądu nad wodą pozostają w grze. Obszary obowiązkowe są czasami zaznaczane, aby ominąć obszary alternatywne lub zwiększyć trudność. Strzałka wskazuje wymagany kierunek minięcia. Nieudane mandaty skutkują ponownym rzutem z poprzedniego kłamstwa lub oznaczonej strefy zrzutu wraz z rzutem karnym.

I tak się to gra! Czy kiedykolwiek tego próbowałeś?