100 χρόνια εξελισσόμενων στυλ δαχτυλιδιών αρραβώνων

Από τη δεκαετία του 1920, τα στυλ των δαχτυλιδιών αρραβώνων μεταμορφώνονται συνεχώς, αντανακλώντας τις τάσεις κάθε δεκαετίας που περνάει. Κάθε εποχή εισήγαγε καινοτόμα σχέδια, ευνοούσε κοψίματα με διαμάντια και εμβληματικές επιρροές διασημοτήτων που διαμόρφωσαν τα επιθυμητά στυλ δαχτυλιδιών.

Δεκαετίες ’20 και ’30

Καθώς ο 20ος αιώνας ξετυλίγονταν, οι καινοτομίες στην κοπή πολύτιμων λίθων και τις παγκόσμιες τάσεις του σχεδιασμού έφεραν ραγδαία αλλαγή στα νυφικά κοσμήματα. Βασική στιγμή ήταν η Διεθνής Έκθεση Μοντέρνων και Βιομηχανικών Διακοσμητικών Τεχνών του 1925 στο Παρίσι, η οποία σηματοδότησε τη γέννηση του κινήματος Art Deco. Αυτή η εποχή αγκάλιασε τολμηρά, γεωμετρικά σχέδια, με δαχτυλίδια αρραβώνων που μοιάζουν με μικροσκοπικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Οι δημοφιλείς κοπές με διαμάντια περιελάμβαναν σμαράγδι, μπαγκέτα και στρογγυλό, συχνά συνδυασμένες σε ένα μόνο κομμάτι, σε πλατίνα ή λευκό χρυσό.

Στη δεκαετία του 1920, οι κοσμηματοπώλες άνοιξαν νέους δρόμους στην κοπή και το στήσιμο λίθων. Οι πέτρες διαμορφώθηκαν με ακρίβεια σε γεωμετρικά σχήματα, με κοψίματα όπως μπαγκέτα, σμαράγδι και τετράγωνο. Αυτά τα κοψίματα, συχνά διατεταγμένα σε περίπλοκα σχέδια, εμφανίζονταν απλά αλλά έδειχναν το ύψος της πολυτέλειας και της δεξιοτεχνίας. Η δεκαετία του 1930 προώθησε την αισθητική Art Deco, με πέτρες κομμένες σε μπαγκέτα που χρησιμοποιούνται συχνά ως γωνιακές πινελιές, συχνά σε συνδυασμό με συστάδες στρογγυλών διαμαντιών σε περιβάλλοντα pavé. Έγινε επίσης δημοφιλές να βλέπουμε χρωματιστές πολύτιμους λίθους -όπως ρουμπίνια, ζαφείρια, σμαράγδια και μαύρο όνυχα- που χρησιμοποιούνται ως περιγράμματα ή ανταύγειες.

Δεκαετίες '40 και '50

Το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στα τέλη της δεκαετίας του 1930 έφερε σημαντικές αλλαγές στα στυλ των δαχτυλιδιών αρραβώνων. Με την πλατίνα να ανακατευθύνεται για στρατιωτική χρήση, ο χρυσός έγινε και πάλι το προτιμώμενο μέταλλο για τα δαχτυλίδια αρραβώνων, αν και με ορισμένους περιορισμούς. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, επιτρέπονταν μόνο «χρηστικές» βέρες από χρυσό 9 καρατίων και το βάρος τους δεν μπορούσε να υπερβαίνει τα δύο πένα, όπως σημειώνει η Lang Antiques. Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής της επινοητικότητας και της τροφοδοσίας, πολλά δαχτυλίδια αρραβώνων επαναχρησιμοποιήθηκαν από παλαιότερα σχέδια, συχνά ενσωματώνοντας πολύτιμους λίθους από κληρονομικά οικογενειακά κοσμήματα

Το έτος 1947 σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην ιστορία των δαχτυλιδιών αρραβώνων για δύο βασικούς λόγους. Πρώτα, η De Beers παρουσίασε το εμβληματικό της σλόγκαν, «A Diamond is Forever», στερεώνοντας τα διαμάντια ως την καλύτερη επιλογή για δαχτυλίδια αρραβώνων. Η δεκαετία του 1950 αφορούσε τα έντονα διαμάντια, τους πολύτιμους λίθους με ζωηρά χρώματα και τα στρογγυλεμένα σχέδια με καμπύλες. Τα δημοφιλή στυλ περιελάμβαναν δαχτυλίδια συμπλέγματος, δαχτυλίδια βομβών με θολωτό σχήμα και πολύτιμους λίθους σε περίπλοκες ρυθμίσεις που μοιάζουν με κλουβί που τα ύψωναν εμφανώς από το δάχτυλο.

Δεκαετίες '60 και '70

Σχεδιαστές όπως ο Andrew Grima και ο Charles de Temple προτιμούσαν ακατέργαστους, ακατέργαστους πολύτιμους λίθους για μια πιο γήινη αισθητική. Αυτή η εποχή ορίστηκε επίσης από την υψηλή αίγλη και την επιρροή των διασημοτήτων, όπως φάνηκε όταν η Elizabeth Taylor έλαβε το 33,19 καρατίων Asscher "Krupp Diamond" από τον Richard Burton το 1968. Παράλληλα με αυτά τα οργανικά στυλ, η δεκαετία του 1960 είδε μια αναβίωση των επιρροών Art Deco, με γεωμετρικά και γωνιακά σχέδια που επιστρέφουν δυναμικά στα δαχτυλίδια αρραβώνων.

Τα διαμάντια, τα σχήματα σμαραγδιού και αχλαδιού ήταν ιδιαίτερα περιζήτητα τη δεκαετία του 1960, με τις διασημότητες να πρωτοστατούν στην τάση. Ένα διάσημο παράδειγμα είναι η πασιέντζα με διαμάντι εννέα καρατίων σε σχήμα αχλαδιού της Mia Farrow από τον Frank Sinatra το 1966. Ένα άλλο αξιοσημείωτο κομμάτι ήταν το δαχτυλίδι αρραβώνων της Jacqueline Kennedy, με ένα σμαράγδι και ένα διαμάντι, δώρο του Προέδρου John F. Kennedy. Οι διασημότητες συχνά επέλεγαν αντισυμβατικά στυλ, όπως το δαχτυλίδι αρραβώνων της Τζέιν Φόντα, το οποίο είχε και οπάλια και διαμάντια. Η καθοριστική εμφάνιση της δεκαετίας ήταν τολμηρή και επαναστατική, με τον χοντρό κίτρινο χρυσό και τα εκφραστικά σχέδια να αντικαθιστούν τη στιλβωμένη αίγλη των προηγούμενων ετών.

Δεκαετίες '80 και '90

Η δεκαετία του 1980 μπορεί να θυμόμαστε για μερικά λάθη στη μόδα, αλλά η δεκαετία άφησε σημαντικό σημάδι στα στυλ των δαχτυλιδιών αρραβώνων, κυρίως λόγω της Lady Diana Spencer. Η πριγκίπισσα Νταϊάνα διάλεξε ένα οβάλ δαχτυλίδι από ζαφείρι και διαμάντια Κεϋλάνης από τη συλλογή του Garrard, θέτοντας ένα νέο πρότυπο. Επιπλέον, η Σάρα, Δούκισσα της Υόρκης, γνωστή ως «Fergie», επέλεξε ένα δαχτυλίδι αρραβώνων από ρουμπίνι και η κόρη της, πριγκίπισσα Eugenie, συνέχισε την τάση επιλέγοντας ένα ζαφείρι Padparadscha για τον αρραβώνα της.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, το διαμάντι με κοπή πριγκίπισσας πήρε το επίκεντρο, παράλληλα με τη δημοτικότητα του λευκού χρυσού και της πλατίνας. Η εποχή ευνόησε το statement πασιέντζα — κομψό, απλό και διαχρονικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 σημειώθηκε μια σημαντική αλλαγή όταν η Jennifer Lopez έλαβε ένα δαχτυλίδι αρραβώνων 6,1 καρατίων με ροζ διαμάντι από τον Ben Affleck, που αγοράστηκε από τον Harry Winston. Αυτό πυροδότησε μια αύξηση της ζήτησης για παρόμοια εντυπωσιακά αλλά μινιμαλιστικά δαχτυλίδια, το καθένα με ένα εξέχον κεντρικό διαμάντι.

Σήμερα

Από τη δεκαετία του 2010, τα στυλ δαχτυλιδιών αρραβώνων έχουν επεκταθεί δραματικά, επηρεασμένα από γεγονότα υψηλού προφίλ και ιστορικές αναφορές. Για παράδειγμα, η αναβίωση του δαχτυλιδιού από ζαφείρι της πριγκίπισσας Νταϊάνα από τη Δούκισσα του Κέιμπριτζ και το τριλογικό δαχτυλίδι της Δούκισσας του Σάσεξ που τραβάει την προσοχή με το κέντρο με κομμένο μαξιλάρι έχουν θέσει νέες τάσεις. Κοιτάζοντας μπροστά για το υπόλοιπο της δεκαετίας του 2020, οι ειδικοί προβλέπουν μια αναζωπύρωση των χρωματιστών πολύτιμων λίθων, με μοναδικές πέτρες όπως το σπινέλιο να κερδίζουν αναγνώριση. Υπάρχει επίσης ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για διάφορα σχήματα πέτρας, με σκαλοπάτια και διακριτικά σχέδια όπως χαρταετός, παστίλια και σχήματα σφαίρας που χρησιμοποιούνται ως πέτρες έμφασης.