100 jaar evoluerende verlovingsringstijlen

Sinds de jaren 1920 zijn verlovingsringstijlen voortdurend veranderd, wat de trends van elk voorbijgaand decennium weerspiegelt. Elk tijdperk introduceerde innovatieve ontwerpen, favoriete diamantslijpvormen en iconische invloeden van beroemdheden die gewilde ringstijlen vormgaven.

De jaren '20 en '30

Naarmate de 20e eeuw vorderde, brachten innovaties in het slijpen van edelstenen en wereldwijde designtrends snelle veranderingen in bruidssieraden. Een belangrijk moment was de Internationale Tentoonstelling van Moderne en Industriële Decoratieve Kunsten in 1925 in Parijs, die de geboorte van de Art Deco-beweging markeerde. Dit tijdperk omarmde gedurfde, geometrische ontwerpen, met verlovingsringen die leken op kleine architectonische meesterwerken. Populaire diamantslijpvormen waren onder andere smaragd, baguette en rond, vaak gecombineerd in één stuk, gezet in platina of witgoud.

In de jaren 20 van de 20e eeuw sloegen juweliers een nieuwe weg in met het slijpen en zetten van stenen. Stenen werden nauwkeurig in geometrische vormen gevormd, met slijpvormen als baguette, smaragd en vierkant. Deze slijpvormen, vaak gerangschikt in ingewikkelde ontwerpen, leken eenvoudig, maar toonden het toppunt van luxe en vakmanschap. De jaren 30 zetten de Art Deco-esthetiek voort, met baguette-geslepen stenen die vaak werden gebruikt als hoekige accenten, vaak gecombineerd met clusters van ronde diamanten in pavézettingen. Het werd ook populair om gekleurde edelstenen, zoals robijnen, saffieren, smaragden en zwarte onyx, te zien als randen of highlights.

De jaren '40 en '50

Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in de late jaren 1930 bracht significante veranderingen in verlovingsringstijlen. Met platina dat werd omgeleid voor militair gebruik, werd goud opnieuw het favoriete metaal voor verlovingsringen, hoewel met bepaalde beperkingen. In Groot-Brittannië waren bijvoorbeeld alleen "utility" trouwringen van 9k goud toegestaan, en hun gewicht mocht niet meer dan twee pennyweights bedragen, zoals Lang Antiques opmerkte. Tijdens dit tijdperk van vindingrijkheid en rantsoenering werden veel verlovingsringen hergebruikt van oudere ontwerpen, vaak met edelstenen uit geërfde familiejuwelen

Het jaar 1947 markeerde een keerpunt in de geschiedenis van verlovingsringen om twee belangrijke redenen. Ten eerste introduceerde De Beers zijn iconische slogan, "A Diamond is Forever", waarmee diamanten de go-to keuze voor verlovingsringen werden. In de jaren 50 draaide het allemaal om opvallende diamanten, felgekleurde edelstenen en ronde, gebogen ontwerpen. Populaire stijlen waren onder andere clusterringen, bombe ringen met een koepelvorm en edelstenen gezet in ingewikkelde, kooiachtige zettingen die ze prominent van de vinger afhaalden.

De jaren '60 en '70

Ontwerpers als Andrew Grima en Charles de Temple gaven de voorkeur aan ruwe, ongepolijste edelstenen voor een meer aardse esthetiek. Dit tijdperk werd ook gedefinieerd door hoge glamour en invloed van beroemdheden, zoals te zien was toen Elizabeth Taylor in 1968 de 33,19-karaat Asscher-geslepen 'Krupp Diamond' van Richard Burton ontving. Naast deze organische stijlen zagen de jaren 60 een opleving van Art Deco-invloeden, met geometrische en hoekige ontwerpen die een sterke comeback maakten in verlovingsringen.

Diamantslijpsels, smaragd en peervormen waren in de jaren 60 zeer gewild, waarbij beroemdheden de trend leidden. Een beroemd voorbeeld is Mia Farrow's negen karaat peervormige diamanten solitaire van Frank Sinatra uit 1966. Een ander opmerkelijk stuk was de verlovingsring van Jacqueline Kennedy, met zowel een smaragd als een diamant, geschonken door president John F. Kennedy. Beroemdheden kozen vaak voor onconventionele stijlen, zoals de verlovingsring van Jane Fonda, met zowel opalen als diamanten. De bepalende look van het decennium was gedurfd en rebels, met grof geel goud en expressieve ontwerpen die de gepolijste glamour van voorgaande jaren vervingen.

De jaren '80 en '90

De jaren 80 worden misschien herinnerd vanwege enkele modeblunders, maar het decennium heeft een belangrijke stempel gedrukt op de verlovingsringstijlen, grotendeels dankzij Lady Diana Spencer. Prinses Diana koos beroemd genoeg een ovale Ceylon saffier en diamanten ring uit Garrards collectie, waarmee ze een nieuwe standaard zette. Daarnaast koos Sarah, hertogin van York, bekend als 'Fergie', voor een robijnrode verlovingsring, en haar dochter, prinses Eugenie, zette de trend voort door een Padparadscha saffier te kiezen voor haar verloving.

Eind jaren 80 en gedurende de jaren 90 stond de princess-cut diamant centraal, naast de populariteit van witgouden en platina zettingen. Het tijdperk gaf de voorkeur aan de statement solitaire: elegant, eenvoudig en tijdloos. Begin jaren 2000 vond er een significante verandering plaats toen Jennifer Lopez een 6,1-karaats roze diamanten verlovingsring cadeau kreeg van Ben Affleck, gekocht van Harry Winston. Dit zorgde voor een toename in de vraag naar even opvallende maar minimalistische ringen, elk met een prominente centrale diamant.

Vandaag

Sinds de jaren 2010 zijn de stijlen van verlovingsringen enorm uitgebreid, beïnvloed door spraakmakende gebeurtenissen en historische verwijzingen. Bijvoorbeeld, de heropleving van de saffierclusterring van prinses Diana door de hertogin van Cambridge en de opvallende trilogiering van de hertogin van Sussex met een kussengeslepen middenstuk hebben nieuwe trends gezet. Vooruitkijkend naar de rest van de jaren 2020 voorspellen experts een opleving van gekleurde edelstenen, waarbij unieke stenen zoals spinel erkenning krijgen. Er is ook een groeiende interesse in diverse steenvormen, met trapvormige slijpvormen en onderscheidende ontwerpen zoals vlieger-, ruit- en kogelvormen die worden gebruikt als accentstenen.