Ο συμβολισμός της πτήσης στις ταινίες του Hayao Miyazaki

Οι πολλές ταινίες κινουμένων σχεδίων του διάσημου σκηνοθέτη Hayao Miyazaki συχνά παρουσιάζουν χαρακτήρες που ξεκινούν πτήσεις ή ταξίδια στον ουρανό. Ωστόσο, αυτές οι στιγμές της πτήσης στους ουρανούς συχνά αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από την κυριολεκτική πτήση. Υπάρχουν συνήθως βαθύτερα νοήματα και συμβολισμοί όταν οι χαρακτήρες πετούν ψηλά στα αριστουργηματικά έργα του Μιγιαζάκι. Είτε είναι η ανακάλυψη των δυνατοτήτων κάποιου, η απόκτηση μιας νέας προοπτικής ή η εύρεση ελευθερίας και διαφυγής, η πράξη της πτήσης μεταφέρει το πιο σημαντικό σημαντικό διδάγματα ζωής και γνώσεις για την ανθρώπινη εμπειρία.

Λίγοι σκηνοθέτες έχουν επιτύχει τον ίδιο υπέροχο συνδυασμό φαντασίας, καλλιτεχνίας και αφήγησης όπως ο Hayao Miyazaki. Μέσα από τα σύγχρονα παραμύθια του, ο Μιγιαζάκι δείχνει ότι το να βλέπεις τον κόσμο από μια ανώτερη οπτική γωνία δεν είναι ελάττωμα αλλά δώρο - με τρόπους πέρα από το φυσικό. Από την πρωτοποριακή ταινία του "My Neighbor Totoro" το 1988 μέχρι το βραβευμένο με Όσκαρ "Spirited Away" το 2001, ο ουρανός είναι ο καμβάς του Miyazaki. Για τους χαρακτήρες του, η πτήση σημαίνει κάτι περισσότερο από το ύψος. ενσαρκώνει την υπέρβαση. Αυτοί που παίρνουν φτερό διασχίζουν το απτό και το άυλο. Περνούν ανάμεσα σε βασίλεια, διαστάσεις εμπειρίας και επίπεδα ύπαρξης.

Στην τελευταία ταινία του Miyazaki, "The Boy and the Heron", η πτήση εξυπηρετεί έναν ακόμη πιο βαθύ σκοπό: ως πύλη μεταξύ αυτής της ζωής και της επόμενης. Μέσω του αμίμητου στυλ του εμψυχωτή, η άνοδος στα ύψη παρέχει ένα μονοπάτι για να εξερευνήσετε εκτεταμένα θέματα ανακάλυψης, ανάπτυξης και μεταμόρφωσης - τόσο για άτομα στην οθόνη όσο και για κοινό εκτός. Κάτω από την καθοδήγηση του Miyazaki, κάθε νέο ταξίδι προς τον ουρανό αποκαλύπτει νέες ιδέες για την ανθρώπινη κατάσταση.

Η ενηλικίωση μέσω της πτήσης

Το Miyazaki παρουσιάζει συχνά νεαρούς πρωταγωνιστές που πρέπει να αντιμετωπίσουν την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, όχι πάντα τόσο ιδεαλιστικές όσο η παιδική φαντασία. Για αυτούς τους χαρακτήρες, οι επιφάνειες ωριμότητας τείνουν να συμβαίνουν στο αποκορύφωμα των επικών, και μερικές φορές επικίνδυνων, ταξιδιών τους. Είναι σημαντικό ότι οι αφυπνίσεις εμφανίζονται συχνά κατά την πτήση - αναστέλλονται κυριολεκτικά και μεταφορικά μεταξύ της νεότητας και της ενηλικίωσης. Είτε δραπετεύοντας από τις απειλές κάτω είτε απλά πετάς στα ύψη με περισυλλογή, η εμπειρία της απόβασης στους ουρανούς φαίνεται να καταλύει την αναγνώριση των βαθύτερων αληθειών της ζωής. Κάτω από την αριστοτεχνική αφήγηση του Μιγιαζάκι, οι πτήσεις χρησιμεύουν ως κομβικές στιγμές όταν η αθωότητα του να είσαι παιδί αναδύεται για πρώτη φορά, επιτρέποντας να ρίξουμε μια ματιά στις ευθύνες και τις ιδέες που συνοδεύουν το μεγάλωμα.

Ταξίδια σε κάτι πνευματικό

Ένα από τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα του Μιγιαζάκι είναι το πόσο χαριτωμένα οι ταινίες του μεταφέρουν την πολιτική του χωρίς να καταφεύγουν σε κήρυγμα ή προπαγάνδα. Ένας διάσημος περιβαλλοντολόγος και ειρηνιστής, ο Μιγιαζάκι συχνά επικεντρώνει πρωταγωνιστές εμπλεκόμενους σε εντάσεις μεταξύ του φυσικού κόσμου και του πολιτισμού που καταπατά. Πέρα από τις φανταστικές μάχες μεταξύ θεοτήτων, θηρίων, πνευμάτων και ανθρώπων, συχνά υπάρχει η υπόσχεση για ένα ιδανικό μέρος στο οποίο πρέπει να φτάσουν οι ήρωες παίρνοντας φτερά. Με λεπτότητα και απόχρωση, οι ιστορίες του Miyazaki συνηγορούν υπέρ της διατήρησης της ισορροπίας της φύσης και των ανώτερων αρετών της ανθρωπότητας. Μέσα από συναρπαστικές πτήσεις φαντασίας, τα έργα κινουμένων σχεδίων του μεταφέρουν τους θεατές σε βασίλεια ενσαρκώνοντας ελπίδες για αρμονική συνύπαρξη, δικαιοσύνη και ειρήνη - ιδανικά τόσο σημαντικά για παιδιά όσο και για ενήλικες.

Διαφυγή πολέμου και συγκρούσεων

Στις πτήσεις τους προς τον παράδεισο, τόσο η Nausicaä όσο και η Sheeta βρίσκονται ανάμεσα σε εναέριες μάχες, αντιμετωπίζοντας γενναία άμεσες απειλές χωρίς να αμφιταλαντεύονται στο ταξίδι τους. Δεν είναι μόνοι σε αυτό. Οι ταινίες του Μιγιαζάκι συχνά παρουσιάζουν συγκρούσεις και πολέμους που επιχειρούν να υπονομεύσουν τις κυριολεκτικές και συμβολικές πτήσεις της φαντασίας των χαρακτήρων. Είτε κυνομαχίες μεταξύ των ουρανών είτε ιδεολογίες που συγκρούονται στο έδαφος, ο Μιγιαζάκι εισάγει εμπόδια που οι πρωταγωνιστές του πρέπει να ξεπεράσουν με επιμονή και μη βία για να φτάσουν σε προορισμούς που ενσαρκώνουν την ελπίδα, την απελευθέρωση και την αρμονία. Μέσα από σεκάνς στην άκρη του καθίσματος, φωτίζει τον αδιάκοπο αγώνα της ανθρωπότητας μεταξύ της ικανότητάς μας τόσο για πόλεμο όσο και για ειρήνη, υποβαθμίζοντας αυτό που είναι φυσικό ή ανυψωτικό της κοινωνίας. Στο τέλος, το θάρρος και η συμπόνια τείνουν να διασφαλίζουν ότι οι ήρωές του βρίσκουν με ασφάλεια το μέλλον που οραματίζονται.