Trwały wpływ Spider-Mana 2 po 20 latach

Tego lata przypada 20. rocznica premiery uznanej kontynuacji Spider-Mana w reżyserii Sama Raimiego. Drugi film z trylogii przekroczył popularność oryginału i po premierze w 2004 roku zyskał szerokie uznanie krytyków. Nawet dzisiaj Spider-Man 2 pozostaje powszechnie uważany za jeden z najlepszych filmów o superbohaterach, jakie kiedykolwiek powstały.

Aby uczcić niedawno ważną rocznicę studia, kilka kin ponownie wypuściło ukochane filmy Raimiego o Spider-Manie z początku XXI wieku. Zarówno Spider-Man, jak i jego kontynuacja osiągnęły bardzo dobre wyniki kasowe w ograniczonych nakładach, a drugi film zarobił w kraju ponad 1 milion dolarów. Niezmienna popularność Spider-Mana 2 dwie dekady później pokazuje, jak wciąż cieszy się on uznaniem fanów superbohaterów. Choć Kinowe Uniwersum Marvela ogromnie się rozrosło, film Raimiego nadal przedstawia fascynującą, możliwą do odniesienia historię odpowiedzialności i tego, co to znaczy być bohaterskim wzorem do naśladowania. Jej główne przesłanie w dalszym ciągu porusza odbiorców i zachęca ich do używania wielkiej władzy w dobrych celach.

Tworząc kontynuację, Raimi miał duże oczekiwania, ponieważ musiał dorównać sukcesowi oryginalnego filmu lub go przewyższyć, wprowadzając nowego złoczyńcę i dalej rozwijając podróż bohatera. W niedawnym wywiadzie opisał swoją wizję polegającą na unikaniu powierzchownego podejścia i zamiast tego przedstawianiu postaci i jej zmagań w autentyczny sposób, w który widzowie mogliby uwierzyć i z którym mogliby się emocjonalnie związać. Na szczęście Spider-Man 2 od chwili premiery odniósł ogromny sukces, zarówno krytyczny, jak i komercyjny. Dostarczył nowe, ekscytujące historie i sceny akcji, utrzymując jednocześnie cel Raimiego, jakim było szczere badanie wewnętrznych konfliktów Spider-Mana i podkreślanie tematów odpowiedzialności. Zarówno widzowie, jak i krytycy chwalili, że filmowi udało się w znaczący sposób prześcignąć swojego poprzednika. Obecnie powszechnie postrzega się go jako wyznaczający złoty standard wśród hitów kinowych o superbohaterach, łączący w sobie rozrywkę i serce.

Pomimo tego, że jest to hitowy film komiksowy, Spider-Man 2 zaczyna się w sposób, który można utożsamić. Fabuła koncentruje się najpierw na Peterze Parkerze, który zmaga się z codziennymi problemami - traci pracę jako dostawca pizzy z powodu złego zarządzania czasem i nie może pomóc ciotce May uniknąć eksmisji. Jest zdystansowany od swojego przyjaciela Harry'ego i nadal tęskni za Mary Jane. Zamiast zaczynać się od akcji superbohatera, przedstawia Parkera radzącego sobie z typowymi stresami, takimi jak kłopoty finansowe i problemy w związkach.

Niekoniecznie można by się spodziewać, że ta postać, która wkrótce zmierzy się z jednym z najtrudniejszych, nikczemnych wrogów, zostanie po raz pierwszy przedstawiona zmagająca się z tak przyziemnymi trudnościami. Jednak to realistyczne wprowadzenie przygotowuje grunt dla Spider-Mana, aby przeszedł jedną z najbardziej fascynujących i rezonujących emocjonalnie osobistych podróży w całej serii, pełnych odpowiedzialności, odwagi i wewnętrznego konfliktu – ostatecznie przynosząc widzom głęboko wciągający dramat i odkrywając, co to znaczy być prawdziwy superbohater.

Raimi pozbył się elementów superbohatera, aby skupić się wyłącznie na Parkerze jako niezdarnym młodym człowieku, który po prostu chce czynić dobro. W przeciwieństwie do niektórych franczyz, które nieustannie nagradzają bohatera nowymi technologiami, Parker traci kostium i moce Spider-Mana. Jest bohaterem bardziej skromnym i dającym się utożsamić z innymi niż typowi, gniewni lub bogobojni superbohaterowie. W obliczu osobistych trudności, takich jak utrata przyjaciela i kobiety, którą kocha, Parker rezygnuje z bycia Spider-Manem. Raimi pokazuje jednak, że to nigdy żadne radioaktywne ukąszenie nie uczyniło z niego prawdziwego bohatera – to wrodzona bezinteresowność i chęć niesienia pomocy innym. Nawet bez swojego kostiumu i umiejętności Parker nie może zignorować osoby znajdującej się w niebezpieczeństwie, pędzącej do płonącego budynku, aby uratować dziecko, bez myśli o uznaniu i nagrodzie. Ta przemieniająca scena pokazuje, że bohaterstwo pochodzi z wnętrza i nie jest definiowane przez fantastyczne moce, ale przez współczucie i odwagę. Ugruntowało to pozycję Spider-Mana 2 jako jednej z najbardziej znaczących interpretacji tego, co to znaczy być superbohaterem.

Chociaż film zawiera imponujące sceny akcji pomiędzy Spider-Manem i Doktorem Octopusem, Raimi skupia się przede wszystkim na wewnętrznej walce Parkera z obowiązkami bycia bohaterem. W kluczowej scenie Parker w końcu wyznaje ciotce May, że nie udało mu się powstrzymać mężczyzny, który zabił wujka Bena. To wyznanie od dawna obciążyło go poczuciem winy. Ciotka May, co zrozumiałe, po usłyszeniu prawdy wyraża ból i rozczarowanie. Surowe emocje tej intymnej chwili podkreślają, jak Raimi umiejętnie wykorzystał dramat, aby zbadać psychologiczne skutki, jakie niesie ze sobą wielka moc i nieustanne wysiłki Parkera, by uczcić pamięć wujka.

Zmagania Parkera przedstawione w Spider-Man 2 różnią się od ewolucji większości późniejszych serii o superbohaterach. Od premiery filmu gatunek ten znacznie się rozwinął dzięki filmom o współpracy i opowieściom międzygwiezdnym. Współczesne hity kinowe, takie jak filmy Avengers i Strażnicy Galaktyki, często przedstawiają bohaterów stawiających czoła problemom na skalę polityczną lub globalną, czasami obejmującym sam czas i przestrzeń. Dla kontrastu, Raimi skupiał się na intymności – skupiał się na tym, jak pewien wadliwy, ale odważny młody człowiek radzi sobie ze swoimi obowiązkami na niewielkim, ale głębokim poziomie osobistym. Chociaż późniejsze filmy o Spider-Manie również bawiły widzów, druga część Raimiego nadal wyróżnia się tym, że wnosi fascynującą głębię emocjonalną do historii superbohatera z sąsiedztwa.